Бухимдчий яадын

Энэ Монгол улс гэж чухам яг юу болоод байна аа та минь ээ. Би бүр ойлгохоо болиод байна. Газар шороогоо сэндийчээд л сэндийчээд л. Түүгээр нь одоо Монгол улс тэгээд хөгжөөд дэвшээд л... Ийм үлгэр байдаг болов уу? Үлгэр гэхээсээ илүү аймшгийн зохиол шиг сонсогдож байна. Газар шороо ухаж төнхөх эрхийг нь ямар ч амархан өгчихдөг юм. Баахан юм ухаад л газрын хөрсийг улаанаар нь эргүүлчихээд улсын төсөвт татвар гэж багахан юм нулимчихна. Ядаж байхад тэрийгээ нууж хаан тоо хэмжээг нь багасгаж дараад ёстой л шавхруу гэхээр юм өгч байгаа байх. За тэгээд тэр нь нөгөө улсын төсөвт төвлөрч байгаа юм. Тэгэнгүүт ухаанд нь ухана үхчихсэн хэдэн юм нь тэрийг нь хэдэн мянган хэсэг хуваагаад хэнд ч бараг хэрэггүй юм болгоод буцаагаад гаргачихна даа. Гэхдээ яаж зүгээр байх вэ? Тэгж тэнэглэснийхээ хөлс гээд нөгөөдхөөсөө талыг нь хумсалчихна. Хүмүүс яаж бодохоороо улс орноо ингэж удирддаг байна аа. Тэгээд л он дуусч байхад төсвийн тодотгол гээд хийчихнэ. Яагаад тэрийг дараа жилийн төсөвтөө тусгачихаж болдоггүй юм бэ?

За за энэ ч ёстой жижиг асуудал байх. Хамгийн гол нь миний уур хүрж үхэх гээд байгаа юм гэвэл яагаад заавал өнөөдөр бид юу ч хийж чадахгүй байж газар доор байгаа энэ их баялгаа зүгээр шахуу гадныханд вагон вагоноор нь машин машинаар нь өгөөд байгаа юм бэ? Өнөөдрийн Монголчууд үнэхээр л газар доорхоо ухаж гадныханд зүгээр өгөхгүй бол турж үхчих гээд байгаа юм байх даа. Ойлгохгүй юм. Одоогийн байдлаар өөрийн бодлоор хэдэн юм хэлэх гээд үзье. Бид нар уул уурхайгаа ашиглахаар болж байна. Үүнээс үүдээд асар олон салаа үр дагавар гарах байх.

1. Монгол бол мал аж ахуйн орон гэдэг. Уул уурхай ашиглаад эхлэхээр малын бэлчээр багасна. Үүнээс цаашлаад гол ус бохирдоно. Алт, зэс гэх мэт байгалийн баялаг нь өөрөө экологийн тэнцвэрийг ханган ус хөрсний чанарыг барьж байдаг амин чухал хэсэг гэдгийг одоо цагт хүмүүс ер нь мэдэж л байдаг. Гэтэл ганц уул уурхайгаас болж миний бодлоор манай улсын мал аж ахуйн салбар тэр чигтээ өвдөг сөхөрч магадгүй л юм шиг санагдаад байх юм. Хэл, хил, мал гуравтайгаа байхад хэн баян Монгол баян гэдэг биз дээ. Иймээс энэ уул уурхай надад ерөөсөө ч таалагдахгүй байгаа.
2. Дараагийн зүйл гэвэл уул уурхай өөрөө ажлын байрны багтаамж маш муутай салбар. Ихэвчлэн хүчтэй техник ашиглан үндсэн үйл ажиллагаагаа явуулдаг. Тиймээс маш багахан хэсэг нь энэ салбарт орсныхоо хүчинд овоо их юм зулгааж хоцрох байх. Харин ихэнх хэсэг нь бахь байдгаараа л байх болов уу? Гол нь энэ салбараас орж ирсэн мөнгөний урсгалыг дахин эргэлдүүлж өөр салбаруудыг хөгжүүлнэ гээд байгаа. Хэн үүнийг хэрэгжүүлэх вэ? Мэдээж төрийн зүгээс л хийх болно. Гэтэл өнөөдөр манайд ЭЗ, нийгмийн амьдралд төр хэт их оролцож байгаа. Тэр байдал улам ч нэмэгдэх хандлагатай гэж үзэж болно. Энэ нь өнөөдрийн байдлаар ач тусаа өгөөгүй л яваа бодлогын хувилбар. /Монголын хувьд/ Гэтэл энэ байдлыг улам цааш нь гүнзгийрүүлээд л байх болж байна. Өнөөдөр Монголд хэдий сайн төр байлаа ч том байвал манайд угаасаа тохирохгүй гэж би боддог. Манай багш нар ч ингэж ярьдаг. Бидний чөлөөтэй бизнесийн үйл ажиллагаа явуулах орчин нөхцлийг л бүрдүүлээд өгөх хэрэгтэй. Өнөөдөр биднийг юу ч хийж чаддаггүй эрхийн тэнэг хүүхэд шиг байдал руу л энэ төрийн бодлого түлхэж байх шиг. Би лав ийм юманд дургүй.

За тэгээд өөр бас бус зөндөө л сөрөг нөлөө байгаа байх. Хамгийн гол нь энэ газар доорх баялгаа ухаж гаргаж ирээд өнөөдөр бид хэргийг нь нэгэнт гаргаж чадахгүйгээс хойш өлсөж үхчихээргүй л байгаа хойно заавал ингэж улайран дайрах хэрэг үнэндээ байхгүй л юм шиг санагдах юм.

"МИНИЙ НУТГИЙН ГАЗАР ШОРООНООС БУРХАН ГУЙСАН Ч БҮҮ ӨГ"   Модун Шанью.

Writing in English

Well organized thinking is required for me. My disadvantage is writing in English is I can't express my ideas very clearly. The reason is very simple. Just I don't read and write enough in English. If I try to express my ideas in English, it will be very helpful. Also I have very poor experience in writing. I read in English much more. It means I translate English sentences in my head then I can understand in Mongolia. What i mean is I don't think like English. It is very big problem for writing in English.
In studying almost all of textbooks are in English. I must read them to do my homework. So it helps to improve reading skill. But I have no task to write in English. So I don't try to do something related to it. If i can create same thing like before i said, it will be very helpful to me. I know that i have problem with expressing my ideas by speaking and writing. It shows that i don't work enough with this kind of work. So what can i do now?
In my opinion, I should write and speak as much as i can. So try your best.
I will never give up!

Munkhzul Bazarsad

Алхах замд

Алхах гэдэг сүүлийн үед миний хувьд үнэхээр сайхан зүйл болоод байгаа. Алхах гэдэг өөрөө бага зэрэг ядрахаас бусдаар ямар ч зардал байхгүйн дээр эрүүл мэндэд тустай. За ямар ч л байсан сөрөг нөлөө байхгүй байх гэж би боддог. Түүнээс гадна яг одоогийн байдалд надад үнэхээр тохирсон сонголт болоод байгаа. Миний явдаг маршрут гэвэл ердөө маш тодорхой. Сургууль гэр, сургууль гэр тийм болохоор бүр ч амар. Хамгийн гол давуу тал нь юу вэ гэвэл стресстэхгүй. Бас оройн цагаар бол яалт ч үгүй цаг хэмнэнэ. 

Хичээл ихэвчлэн орой тарна. Хичээлээ тарчихаад бодох санах юмгүй нээх амар байдын. Тэгээд л гэрлүүгээ алхах замдаа янз бүрийн юм бодож гарна даа. Яг ч өөрийгөө хүчилж бодохгүй л дээ. Зүгээр л тайван алхаад явж байхад гоё санаанууд толгойд зурс гээд л ороод ирдэг. Энэ нь л надад үнэхээр их таалагддаг. Бас энэ хугацаандаа бага зэрэг зүйл эргэцүүлээд бас төлөвлөөд мартсан санасан зүйлсээ нягтлаад амжчихна. Тэгж бодохоор багахан хугацаанд үнэхээр их зүйлийг амжуулж байгаа юм шүү. 

Цаашилбал өөрийгөө шүүн юу нь болоод байгаа юу нь болохгүй гэх зэрэг зүйлсийг бодож үзнэ. Ер нь л тэгээд зөндөө их юм хийж болно оо. Өнөөдөр даваа гараг. Нөгөө алдартай аймар орой тардаг Олон Улсын Экономикс гэдэг тамын хичээлийн сүүлийн лекц ороод өнөөдөр дууслаа. Тэгээд алхаж явахдаа нэг юм бодож үзлээ. 

Ерөнхий боловсролын сургуулийн багш нар цалингаа голоод өнөөдрөөс ажил хаяж байна. Тэгээд бага дүү маань хичээлдээ явалгүй гэртээ өнжиж байгаан. Энэ талаар яагаад ч юм бэ гэнэт бодсон маань өмнөх миний боловсролын талаарх судалгаа хийх санаатай минь уялдаад цаашаа бөөн бодлууд хөвөрч гарлаа. Би уг нь ЕБС-н багш нарын цалин хүүхдүүдийн сурлагын чанарт яаж нөлөөлж байна, мөн боловсролын салбарт зарцуулж буй хөрөнгийн хэмжээ үнэхээр үр ашигтай зарцуулагдаж хүлээсэн үр дүнг гаргаж байна уу гэдэг талаар бодож байсан юм. Миний бодлоор дунд сургуулийн сурагчид үнэхээр боловсролын түвшин багатай гэж боддог. Би өөрийгөө хангалттай сайн сурагч байгаагүй гэж боддог. Хэдийгээр олимпиад энэ тэр гээд нилээн явдаг, олон нийтийн ажил энэ тэрд харьцангуй их оролцдог байсан хэдий ч одоо бодоход цаг хугацаагаа үр дүн муутай ашигласан гэж боддог. Гэвч би өөрийнхөө үнэлэмжээр ийм байгаа боловч бусад сурагчид дундаа нилээн дээгүүр орохоор сурагч байсан байх гэж боддог. 

10 жилд байхдаа би баахан томъёо, хэрэгтэй хэрэггүй нь ч үл мэдэгдэх амьтан ургамалын бүтэц, химийн нэгдэл, физикийн хуулиуд үзэж байсан. Салангид олон шинжлэх ухааны хэсгээс үзэж байсан болохоос боловсрол гэдэг зүйлийг бүхэлдээ юу вэ гэдгийг ойлгоогүй байж. Өндөр боловсролтой хүн ямар байдгийг ч багш нараасаа хараагүй байж. \Үнэндээ тэд нар маань ч миний хэлээд бий болгохыг хүсээд байгаа тийм өндөр боловсролтой хүмүүс биш байсан юм шиг\ Би боловсролын тогтолцоо ийм муу байна гэж шүүмжлээд байдаг. Тэгээд яавал үүнийг арай илүү байлгаж болох вэ гэж бодож үзлээ. 

Тэгээд хамгийн түрүүнд би хүний сэтгэл зүрхтэй нь боловсрол гэдэг зүйлийг холбож үзэх шаардлагатай гэж бодсон. Хүнийг эхлээд ямар ч байсан хүн шиг хүн байлгах хэрэгтэй. Аливааг ямар ч онолоор зааснаас илүүгээр биеэрээ үлгэрлэвэл сурагчдад хичнээн амар байх билээ. Иймээс багш нарыг хүн чанартай, эх оронч сэтгэлтэй, сурагчдаа гэсэн чин хүсэл эрмэлзэлтэй өөрөөр хэлбэл хичээлээ чин сэтгэлээсээ зааж сурагчиддаа мэдлэг чадвараа харамгүй түгээе гэсэн тийм хүн байгаасай гэж бодлоо. \Яг л манай Алтаа багш шиг\ Энэ нь хүний өөрийн ухамсартай холбоотой байх л даа. Тэгээд цаашаа бодлоо. Багш болгон ийм байна гэж юу байхав. Тийм учраас би өөрийн гэсэн ЕБС-тай болох санаа төрөв. Яг миний хүсээд байгаа сурагчдын хайрыг татаж сурах хүслийг нь дотроос нь асаасан, мэдлэг чадвартай, чин сэтгэлээсээ хичээлээ заадаг тийм багш нарыг би олох хэрэгтэй. Ийм хүмүүс мэдээж ховор байдаг байх. Тийм учраас ийм хүмүүсийг олох гэж нилээн хугацаа зарцуулна. Тиймээс эртнээс хайж өөрийн ажилдаа нэгтгэж авна. Үнэхээр сайн багш нартай болсны дараа сурагчиддаа анхаарлаа хандуулна. 

Эхний ээлжинд маш цөөхөн сурагчдыг элсүүлж суралцуулна. Тэднийг маш чанартай үнэхэрээр өндөр боловсролтой, жинхэнэ улс орондоо хэрэгтэй хүмүүс болгон төлөвшүүлэх суурийг тавина. Гэхдээ сурагчдаа сонгож авахдаа одоогийнхоос маш өөр шалгуураар шалгаж авна. Хамгийн гол нь цаашид боловсрол эзэмших чин хүслийг нь харгалзах үзэх байх. Ийм байдлаар шалгаж аваад л жинхэнэ супер иргэдийг бэлтгэж эхэлнэ дээ. 

Тэгээд би бас зөвхөн ЕБС ч биш бүр том хэмжээний Их сургууль байгуулвал бүр гоё юм байна гэж бодсон. Учир нь хүмүн капиталыг нэмэгдүүлэхэд боловсрол маш чухал, тэр дундаа дээд боловсрол бол бүр ч чухал. Харин дээд боловсролын байгууллага болон ерөнхий боловсолын байгууллага хоёр уялдаа холбоотой ажиллах ёстой гэдэг санааг гаргаж байгаа юм. Оюутан сурагчдийг их дээд сургуулийн түүхий эд гэж үзвэл их сургуулийн профессорууд бол үйлдвэрлэл эрхлэгч шүү дээ. Тиймээс миний санаа бол бэлтгэн нийлүүлэгч буюу ЕБС-н багш нарт түүхий эдээ захиалах болно гэсэн үг. Энэ нь бидэнд ийм шаардлагыг хангасан сурагчдыг бэлтгэж өгөөч гэж хүсэлт ч юм уу үүрэг даалгавар ч юм уу тавина гэсэн үг юм. Ингээд үүний дагуу боловсролын үйлдвэрлэлийн процесс үргэлжилнэ дээ.

Нэг иймэрхүү

Би гэдэг хүн ер нь ойрдоо юу л болоод байна даа. Өөрийнхөө сул талуудыг даван туулж чадахгүй ч юм уу нэг тиймэрхүү эргэлзээтэй бас дээр нь стресстэй ч юм шиг, нэг бол бүүр ядраад ч байгаа юм шиг хачин мэдрэмжтэй болчихоод байна аа. Ойрдоо ч уул нь сайхан л байна. Хичээлдээ яваад л бүх зүйлээ хийгээд болоод байгаа хирнээ яг тийм ч сэтгэл хангалуун биш байна аа. Яагаад байгаа юм бол бүү мэд. За бас дээр нь хийж байгаа зүйлс маань амжилтаар жаахан тааруу байгаад байдаг. Төлөвлөж байсан зүйлс зарим нь нураад л... Нэг тийм сонин циклд орчихсон ч юм шиг сонин байна шүү. Гэхдээ би чинь хэн сэн билээ дээ. Ийм зүйлээс хурдхан ангижрах чадвар надад байгаа. Харин энэ чадвараа гаргах боломж л олдохгүй байгаа юм шиг байна даа. 

Бас сүүлийн үед өөрийгөө их эргэцүүлэн боддог болоод байгаа. Өөрөөр хэлбэл өөртөө дүн шинжилгээ хийж байгаа гэх үү дээ. Тэгээд анзаарсан зарим юм гэвэл би өөрөө ч мэдэлгүй заримдаа хүнийг үгийг таслаад дундуур нь аймар түрэмгий яриад эхэлдэг юм байна лээ. Ихэвчлэн багш нарынхаа хувьд тэгдэг юм шиг ээ. Найзуудынхаа тухайд бол тэгдэг үгүйгээ анзаардаг ч үгүй юм шиг байгаа юм. Энэ бол маш бүдүүлэг зан байх шүү. Тиймээс даруйхан засах хэрэгтэй. Гол нь энэ зан юунаас болоод надад бий болчихсон байж болох вэ гэхээр багш нар хичээлээс ойлгомжгүй юм байвал тэр дор нь зогсоогоод шууд асууж байгаарай гээд л байдаг даа. Би ч энэ зааврыг нь маш сайн дагадаг байсан л даа. Тэгээд л өөрөө ч анзаарахгүй сүүлдээ бүүр хэнтэй ч хамаагүй ийм байдлаар харилцдаг болчихсон юм шиг байна лээ. 

Бас өөр нэг зүйл гэвэл би үнэхээр залхуу нөхөр гэдгээ мэдсэн. Улам ч ихээр мэдрээд байгаа. Энэ байдлаасаа яаж салах вэ. Ямар ч гэсэн өөрийгөө ямар нэгэн юмаар өдөөж чаддаггүй юм шиг байна лээ. Үүнийгээ бас л даван туулна даа.

Цаашлаад би харин өөрийгөө гэр бүлийнхэндээ, дүү нар, аав, ээж, эмээ, ах эгч гээд л хайртай хүмүүстээ цаг зав маш бага гаргадаг гэдгээ мэдэрсэн. Урьд нь бол би үнэхээр үүнийг мэддэг байсан ч гэсэн тийм чухал гэж тоож хардаггүй байлаа. Харин нэгэн хүн надад үүнийг ойлгуулж өгсөн. Гэхдээ тэр хүнд ч би бас төдий л их анхаарал халамж тавьж чадаагүй ээ. Үүндээ үнэхээр их харамсаж байна. Гэхдээ одоо бүх юм өнгөрчихсөн шүү дээ. Ирээдүйд л би илүү сайн байх хэрэгтэй болов уу. Ямар ч байсан одоо хамгийн эхлээд би ойр дотны хүмүүсдээ чадах чинээгээрээ сэтгэл зүрхээ зориулж тэдэндээ цаг зав бага ч болов гаргаж байх нь ямар чухал гэдгийг ойлгосон. 

За ингээд би одоо өөрийгөө сайн ажиглаж энхийн цагаан тагтаа болохын төлөө хичээнэ ээ. Хэхэ сайн хүн байх сайхан биз дээ. Тийм болохоор муу чанаруудаа хаяж, сайн талуудаа өнгөлөн гялалзуулах хэрэгтэй. 

Өө нээрээ хамгийн сүүлд нь би нэрээ цагийн менежмент муутай гэдгээ бас мэдсэн. Төлөвлөсөн бодсоноороо юм аа хийж чадахгүй л байгаа. Тиймээс бас дахиад л нэг сул тал гараад ирж байна. Энэ бүхний эцэст бүгдийг нь даван туулах л болно... Хичээгээрэй. Аль болох хурдан алдаагаа засах хэрэгтэй. ^_^

Мэргэжил

Анх эдийн засгийн сургуульд орж байхдаа үнэхээр зөв юм хийсэн эсэхээ мэдэхгүй эргэлздэг байж билээ. Анхнаасаа зүгээр л орчихож болох байсан юманд баахан шалгалт өгч байж дээрээс нь бас шилжилтийн төлбөр ч гэх шиг нэмж баахан мөнгө төлсөн. Дээрээс нь баахан хичээл зэрэг үзсэн болохоор дүн гэж авах юм байхгүй. Ингээд бодохоор би энэ сургуульд ямар их үнэ цэнээр орсон юм бэ дээ. Тийм болоод ч тэр юм уу надад энэ мэргэжлээр сурах үнэхээр таалагдаж байна. Хүмүүс ер нь төлбөртэй газар сурахаар илүү юм сураад байгаа ч юм шиг сонин гэмээр ч юм уу гаж юм харагдаад байх юм. Би ч бараг яг үүнтэй адилхан болоод байх шиг байна аа. Урьд нь нэг их юм золиослоод байх юмгүй нэг сургуульд орчихсон. Бас сонирхлоо мэдрэхгүй ч орсон юм уу ямар ч гэсэн учиргүй дурладаггүй байсан. Харин одоо бол би өөрийн хүсч байсан зөв мэргэжлээрээ сураад байгаа юм шиг санагдаж байгаа шүү. Угаас аз болоход математиктаа багаасаа гайгүй байсан болохоор баахан тоон дунд толгой эргэх нь гайгүй зааж байгаа юмнуудыг нь ойлгоод байгаа. Бас миний бас нэгэн давуу тал ч юм уу нэг тиймэрхүү зүйл гэвэл ямар нэгэн юмыг нэг хийвэл тэр чигт нь гүйцээгээд хийгээд яваад байдаг юм шиг байгаан. Даалгавар энэ тэрээ хийгээд хийх юм аа цагт нь хийгээд бас зааж байгаа юмнуудых нь цаад учрыг нь өөрийгөө харьцангуй гайгүй олоод байдаг гэж боддог. Тийм ч болоод тэр юм уу цаад учрыг нь ойлгох гэж хичээгээд оролдоод байх тусам хийж байгаа юмнууд улам илүү сонирхолтой болоод байдаг юм аа. Тэгээд л цааш нь уншмаар, судалж мэдмээр юмнууд зөндөө гараад байна. Тэгээд л уншаад, сураад яваад байна даа. Даан ч өдрийн цаг хязгаартай бас хичээлээс өөр хийх юмнууд бас байх юм даа. Тийм болохоор хичээлээ хийгээд л бас бусад юмаа зохицуулаад явахгүй бол болохгүй юм байна лээ. За тэр ч яахав. Сурж байгаа юмнууд таалагдаад ангийхан ч гэсэн гоё байгаа болохоор сайхан байгаа. 

Харин ганц сэтгэл дундуур байгаа юм нь юу гэвэл одоогийн дүнгүүд үнэхээр аймшигтай байна аа. Өнгөрсөн жилийн баахан алтан дундажууд маань миний сайхан боломжуудыг минь алж байна дөө. Хүмүүс тэтгэлэгт хөтөлбөрт материал бүрдүүлж өгөөд л тэтгэлэг аваад байх юм. Тэрийг нь харахаар сайхан юм аа. Атаархмаар ч юм шиг. Гэтэл би яаж байна. Юу ч үгүй л байна. Харин үүнийгээ нөхөхийн тулд чадах бүх зүйлээ хийгээд сайхан судалгаа шинжилгээний ажлаа хийж байгаад зөндөө олон хурал, тэмцээнүүдэд оролцоод шагнал авах юм сан. Угаасаа тэтгэлэгт материал өгөөд би бол цагийн гарз болчихоод байна. Орлого багатай хүмүүсийн тоонд яг орчихгүй. Лай болж бас тийм баян айлд төрчихөөгүй юм аа. Дээр нь шилжиж байна энэ тэр гээд дүн будаа болчихсон болохоор одоо ганц үлдсэн боломж гэвэл гайгүй судалгаа хийх л үлдэх шив дээ. Багахан боломж ч гэсэн ашиглаж чадах юм бол надад үлдэх бас ирэх өгөөж нь чамлахааргүй их юм шиг ээ. Тийм болохоор хичээгээд байна аа.

Never give up !!!

Сонин байдал

Ойрд би яагаад байгаа нь ч мэдэгдэхгүй нэг тийм сонин байдалтай болчихлоо. Юу ч болоод байгаа юм бэ дээ бүү мэд. Бүүр сүүлдээ уур ч хүрээд байх шиг. Үнэхээр ойлгомжгүй байна аа. Хамаг юм энэ гайтай ханиаднаас болж байхгүй юу. Бараг 8 9 хоногийн өмнө ханиад хүрээд тэрэндээ нэг ядаргаатай эм уулаа. Тэгсэн тэр нь хлорфенамины найрлагатай эм. Тэгээд л өдөржингөө нойр хүрж манарсан амьтан. Ядаж тэр эмээ уугаад зүгээр болсон бол яая гэхэв. Бас дундуур нь эмийнхээ цагийг мартаад таслаад байсан бол гомдоллох юмгүй ч хэзээ ч байгаагүйгээрээ энэ эмийг сайн ууж байхад миний ханиад одоо болтол зүгээр болохгүй л байх юм. Ёстой хар лай юм аа. Дээрээс нь нойр хүрээд бие нозоороод за өөр юу юу ч болоод байгаа юм бүү мэд бичихээр уур хүрчихлээ. Хамаг бие өвдөөд толгой тархи бүр яг задрах нь ээ. За тэр ч яахав тэгээд нэг юм зүгээр болчих байлгүй. Багш нар хичээлээрээ шахаад, гэр орондоо ч хийж гавьсан юм алга. Хичээлээ ч олигтой хийсэн юм алга ингээд л яваад байж болох уу ер нь? Ай мэдэхгүй ер нь энэ нэг л биш ээ. Энэ цагийн менежмент гэдэг чинь яасан ч хэцүү юм бэ дээ. Гэхдээ ямар ч байсан яасан ч бууж өгөхгүй ээ. Ийм лайтай залхмаар хэцүү байгаа ч гэсэн надад бас сайхан юм зөндөө л болж байгаа юм чинь. Хичээл ном түрүү жилийнхээс хамаагүй сайхан байна. Бас өдөржингөө уйдах ч завгүй гүйж байна. Хийе гэсэн юм асар их байна. Асар холоос автобусанд хайран цагаа өнгөрүүлэхгүй амар л байна ш дээ. Хамгийн гол нь сэтгэл санааг минь цаг үргэлж тайтгаруулж байдаг нэг хүн байгаа. Ухаалаг жижигхэн, хөөрхөн эгдүүтэй тэрнийг бодохоор л бүх юм сайхан болж байна даа. Юу ч болсон бай би зорьсон зүйлээсээ ухарч няцахгүй ээ. Never give up!!!

Бүхнийг бодлын хүчээр

Сайн байцгаана уу? Юун түрүүнд өөрийн бодлоо хэн нэгэнтэй хуваалцмаар санагдсанаа хэлэх хэрэгтэй байх.

Өнөөдөр бидний амьдралд шийдэгдэж болохоор мөртлөө ер шийдэгдэхгүй байсаар байгаа, биднии бухимдлыг төрүүлдэг маш олон зүйлс байдаг. Тэднийг тоочоод би лав дуусахгүй юм шиг санагддаг юм. Харин түүнээс яаж ангижирч болох вэ? гээд бодлоо л доо. Биднээс шалтгаалах зүйлс юу байж болох талаар бодож үзлээ.

Хамгийн түрүүнд бид өөрсдөө ийм зүйлийг бий болгох үндэс суурийг нь нэг талаар бүрдүүлдэгтэй холбоотой байдаг болов уу? Өдөр тутам бид хийж буй зүйлсээ бодож төлөвлөж түүнийхээ дагуу ажиллаж чаддаг бил үү? Үгүй л болов уу. Би лав үгүй. Яг үнэндээ бол бодож төлөвлөөд хийх сайхан л даа. Даанч яг одоо миний амьдрал тогтож эхлээгүй ч юм уу бүү мэд гэнэтийн зүйлсээр дүүрэн байна. Түүнийг ч тооцоход маш хэцүү байна. Өнөөдөр надад юу тохиолдож болох бол? Яах бол ийх бол гээд бодоод байна гэдэг ч угаасаа надад утгагүй санагддаг. Тийм ч болохоор төлөвлөсөн зүйлүүдэд минь эрс өөрчлөлт гарах тохиолдлууд бишгүйдээ л олон байна. Гэхдээ миний бодлоор эдгээрийг зарим үед хянаж байх нь зүйтэй болов уу? Ямар ч юм хийсэн түүнийгээ маш сайн боловсруулж бүрэн гүйцэд хийх ёстой байх гэж хэлэх гээд байна л даа. Нэг ёсондоо хүн бүр бодлоготой алхам аль болох их хийж байвал зүйтэй байх гэж бодож байна. Өнөөдөр анзаараад байхад ямар ч бодлогогүй урсгалаараа яваад байгаа нь бидний үеийнхэнд олон болоод байгаа юм уу даа гэж харагдаад байх юм. Үгүй л байгаасай. Харин эсрэгээрээ хүн болгон өөрийн дотроо баримталж явдаг ямар нэг үзэл баримтлалтай түүнийхээ талд хатуу зогсож чаддаг тийм эрс шийдмэг зан дутагдаад байх шиг ээ. Үүний тулд бас юм болгон дээр бодлоготой байх хэрэгтэй. Миний баримтладаг зарчимд нийцэж байна уу үгүй юу гэдгийг тунгаан боддог байх хэрэгтэй. Товчоор өнөөдрийн энэ нийгэмд БОДЛОГЫНХОО ХҮЧ-ээр л амьдарч чадах байх. Тийм ч учраас өөртөө болон үе тэнгийнхэндээ бодлоготой байгаарай гэж хэлмээр бас уриалмаар санагдах юм. Удахгүй бид нийгэмд өнөөдрийнхөөсөө илүүтэйгээр тодорхой нэгэн байр суурийг эзэлдэг, өнөөдрийнхөөсөө хавьгүй илүү хувь нэмэр оруулдаг Монгол улсын иргэдийн эгнээнд шилжинэ. Энэ үед бас л бид өөр өөрсдийгөө хүнээс дутуугүй сайхан авч явах зайлшгүй үүрэг бидэнд ногдож байна. Яагаад гэвэл бид өдий болтол эцэг эхийнхээ тус дэм, хайр энэрэл гээд бүхий л зүйлийн үр шимээр өдий дайтай болчихоод явж байгаа хүмүүс шүү дээ. Бас юугаа ч мэдэхгүй гүйж явсан бага ангийн сурагч байхаа болиод нилээд юм бодож тунгаадаг болчихсон байх тэр насан дээрээ явж байна. Аугаа суут сэтгэгчид олон том эрдэмтдийн суут нээлтүүдээ хийсэн тэр насанд бид бараг л хүрч явна. Гэтэл өнөөдөр бидэнд юу байна? Бидний хийж чадах зүйл юу байна? Өөртөө, гэр бүлдээ, хамт олондоо, улс эх орондоо бид юу хийж чадах вэ? Энэ бүх асуултын хариуд бид бага ч болов хэлэх зүйлтэй байх үүрэгтэй биз дээ? Тийм болохоор бид БОДЛОГОТОЙ БАЙХ хэрэгтэй. Гэр бүлдээ бидний эзлэх байр суурь нэмэгдэж байна. Ядаж л ээж аав минь оройн хоолоо хэдэн хүүхэддээ хийж өгнө гээд ядарсаар ажлаасаа орж ирээд яаран хөлдүү мах хөшиглөж зогсдог цаг нь өнгөрөөд халуун хоолоо идье гэсэн бодолотой гэртээ орж ирдэг болж. Дүүгээ цэцэрлгээс нь авсан болов уу? Хувцас хунар нь юу болж байгаа бол угаах болсон болов уу гэж санаа зовохгүй болж. Энэ бүх зүйлсээ бид өсч томрохын хирээр өөрсдөө хэнээр ч хэлүүлэлгүй хийгээд сурчихсан байна. Энэ бол анзаараагүй боловч бидний нэг дэвшил. Гэхдээ иймхэн зүйлд бид хэдэн жил зарцуулсан бил ээ? Магадгүй бараг 15 жил байх аа. Одоо бид үүнээс хэдэн мянга дахин илүү зүйл хийж чадах чадвартай насан дээрээ байгаа гэж бодож байна. Бид бага байхдаа аав ээж хоёр юу л гэнэ тэрийг нь дагаад л явдаг байсан бол одоо гэр бүл гэдэг жижиг улсын бодлогод ч хүртэл оролцох чадвартай болцгоосон байна. Гэртээ юу авах хэрэгтэй байгаа билээ гээд л биднээс асууж байна. Энэ бол бид бодлогод оролцож байгаа нэг хэлбэр биз дээ. Харин бид өсч томорч байгаагийн хирээр бидний нийгэмдээ хүлээх үүрэг маань нэмэгдсээр л байгаа түүнийг бид анзаардаг билүү? Үгүй бол анзаарах л хэрэгтэй. Харин мэддэг бол бид юу хийх хэрэгтэй вэ? Мэдээж бид өөрсдийн чадвар, мэдлэг боловсролыг дээшлүүлэх хэрэгтэй. Үүний тулд л бид их дээд сургуульд сурч байгаа тийм биз дээ. Харин энэ зорилгоо таг мартаад явчихаж болохгүй байх. Тийм учраас энэ дөрөвхөн жилдээ маш ихийг сурч мэдэн чадах чинээгээрээ мэдлэгийн далайд шумбаад авах ёстой байх. Үүний тулд дахиад л бодлоготой байх маш чухал. 

Ер нь юу ч хийсэн бид тодорхой хэмжээнд бодож боловсруулж чадах насанд хүрсэн хүмүүс шүү дээ бид чинь. Багадаа буруу зүйл хийчихээд аав ээждээ загнуулахдаа тэднээс айдаг байсан. Яагаад гэвэл хэлээд байгаад нь нээх анхаардаггүй байсан байх. Зүгээр л өндөр дуу, уцаартай байдлаас нь айдаг л байсан. Заримдаа ганц хоёр алгадуулах үе гардаг л байсан. Тэр үед нь бол алгадаад авах вий л гэж боддог байлаа. Харин одоо бол өөр. Загнуулахаараа өөртөө уур хүрнэ, арай ч дээ гээд л тэгээд заримдаа бүр өрөөсөө ичнэ. Өөрөө өөртөө сэтгэл дундуур, уурлаж бухимдаж байхаас илүү зовлонтой зүйл ер нь байхгүй л байх. Бараг л байхгүй байх... Тийм болохоор дахиад л бодлоготой байх хэрэгтэй. Юмыг харж бодож сэтгэх хараатай байх хэрэгтэй. Илүү өргөн хүрээгээр харж, сэтгэдэг байх хэрэгтэй болов уу. 

Хүн бага насандаа маш их юмыг сурдаг гэдэг ш дээ. 0-5 насандаа бүх мэдлэгийнхээ 80%-г олж авдаг гэдэг байх аа? Тэгвэл оюутан байх насандаа бид дахиад үлдсэн хэсгийнхээ 80%-г олж авдаг байх. За мэдлэг гэхэд тохирохгүй юм уу? Ер нь амьдрал гэдэг зүйлийн зангилаа, зүй тогтлыг ойгоход энэ үе бидэнд маш чухал юм шиг санагдаг. Одоо ажиллаж байгаа хүмүүсийг харж байхад ер нь ингэж бодогдог болсон. Тиймээс бид одоо л бодож сэтгэж, хэлэх үгээ хэлж, үзэл бодлоо хамгаалж ирээдүйн сайн сайхныхаа төлөө өөрийн чадах бүхнийг хийх хэрэгтэй. Үүний тулд бас л бодлоготой байх шаардлага зайлшгүй гарч ирнэ. Тиймээс БОДЛОГОТОЙ БАЙЦГААЯ!!! 

(Note: It was my first post which targeted to public )

Future

Хүмүүс яагаад ирээдүйн талаар мөрөөддөг юм бол? Хүн болгон л багадаа тодорхой хэмжээгээр мөрөөдөж байсан байдаг. Харин би 2 дүүтэйгээ хамт баахан зөгнөлт ч юм шиг нэг тийм хийсвэр зүйлсийн талаар бодож амралтын өдрүүдээр бараг өдөржин шахуу тэрнийхээ талаар ярьдаг байж билээ. Харин одоо бол би юун тийм зүйл мөрөөдөж суух нь байтугай маргааш нөгөөдрийнхөө ажлыг ч төлөвлөх завгүй шахуу байна дөө. \Хэхэ хэтрүүлчлээ\ Бас хүн гэдэг амьтан томрох тусмаа нийгмийн амьдралд илүү идэвхитэй оролцож өөрийгөө дүгнэж цэгнэж эхэлдэг. Ингээд ирэхээр надад өөрийгөө голох нэг тийм хор шар хөдлөх, заримдаа бүр удаан хугацаагаар бодлогоширон суух тиймэрхүү үе тохиолддог. Ирээдүйн талаар бодох болгонд л нэг тийм сонин тодорхой бус тэгсэн хирнээ сонирхол татсан бодлууд хөвөрнө. Яагаад ч юм бэ би өөрийнхөө амьдралыг жирийн биш бүр гойд содон байгаасай гэж үргэлж хүсдэг. Эгэл жирийн байна гэдэг миний хувьд дэндүү сонин ч юм шиг... 

Яагаад гэдэг асуултууд надаар дүүрэн хөвөрдөг. Асуулт болгоныхоо хариултыг олчихвол миний амьдралын нэгэн утга учир тэр. Би гэдэг хүн хорвоо дэлхийг, ер нь мэдэхгүй бүхнээ мэдэхийг хичээдэг. Харин хариултыг нь хайн бидэрч, тэмцэж, заримдаа ядарч гутарч, заримдаа зоригжиж дэвжиж байдаг. 

Бас би өөрийнхөө бодол эрэгцүүлэл дунд сэлгүүцэн зугаалах дуртай. Бодол дотор минь хорвоо дэлхий бүхлээрээ минийх юм шиг үнэхээр сайхан байдаг. Энэ хорвоо үнэхээр эрх чөлөөтэй гэж үү? Миний бодлоор бүх л юм хязгаарлагдмал. Эрх чөлөөтэй нийгэмд би амьдарч байгаа гэж үү? Би лав тэгж боддоггүй. Хүний хийх бүх л юманд хязгаарлалт тавьсан байдаг. Харин би өөрийн оюун санаандаа л эрх чөлөөтэй байдаг. Энэ л ертөнцөд намайг хэн ч үл хорьно. Миний хийж чадахгүй зүйл гэж энд үгүй. Яагаад гэвэл би гэдэг хүн тэр ертөнцийг бүтээсэн юм шүү дээ.

Тэгэхээр би цаашдаа яах вэ? Юу намайг хүлээж байгаа бол? Хайр дурлал, амьдралын сайхан бүхэн, амжилт бүтээл, аз жаргал бүхэн намайг угтан замыг минь тосно...

Харин энэ бүгдтэй би учрахын тулд зогсолтгүй урагш тэмүүлэх хэрэгтэй. Хэдий хол ч намайг миний гэх сайхан бүхэн хүлээж байгааг би мэдэх болохоор хэр хол нь хамаагүй. Зорьсон газар минь тэнд болохоор зогсох болоогүй ээ зүтэгсээр л байх болно. 

Never Give Up

Он цагийн явцад

Хүн гэдэг их сонин шүү. Нэг л мэдэхэд цаг хугацаа хэр их өнгөрснийг ч анзаарахгүй маш хол явчихсан байдаг. Би л гэхэд анх дунд сургуулийнхаа босгыг алхаж байсан тэр өдрөө маш тодхон санадаг. Тэр үед үлдсэн дурсамжууд дэндүү олон байдаг ч байж магадгүй. Харин ахлах ангийн дурсамжаа бол түүнээс ч илүү ихээр санана. Хөгжилтэй явдлууд жаргалтай мөчүүд гээд бүгдийг нь л саяхан юм шиг бодож явдаг. Гэтэл одоо эргээд харахад тэртээх өдрүүд минь хэдэн өдрийн өмнөхөөр биш нилээд хэдэн жилээр яригдахаар болсон байх юм. Зарим кинонд гардаг шиг 7 хоног нэг газар байж байгаад буцаад очиход 7 жил өнгөрчихсөн байдаг шиг эргээд өнгөрүүлсэн амьдралаа бодоход мөн ч хурдан юм даа.

Түүнээс гадна хүмүүс өөрийгөө яаж өөрчлөгдөж байгааг анзаарахгүй яван явсаар нэг л мэдэхэд л урьдын өдрүүдээсээ бага багаар өөрчлөгдсөөр байдаг. Хүрээлж буй хүмүүс, найз нөхөд, боддог бодол хийж байгаа зүйлс гээд бүгд бага багаар өөрчлөгдөнө. Ингээд бодоход нэг бодоход гоё мөртлөө нэг бодоход ямар нэг гайхмаар зүйл болоод ч байгаа юм шиг. Би л гэхэд багадаа үнэхээр хүмүүсийг хашраасан аймар сахилгагүй хүүхэд байсан гэдэг. 1 ч юм уу 2-той л байсан байх. Тийм байхдаа хүнд тэврүүлэхээрээ ёстой тэр хүнийхээ гарыг чилээд бүр хүндхэн юм даахаа больтол нь үсэрч цовхроод л орилж чарлаад л тас тас хийтэл байнга инээгээд л тийм нэг дайсан байсан гэж манайхан ярьдын. Одоо тэрнээс надад тийм байсан гэж бодохоор их сонин санагдаад байдын. Магадгүй тийм байсан гэж болохоор ганц юм нь инээд л үлдсэн байж магадгүй. Инээхээрээ ёстой зогсохгүй инээгээд л байдаг. Миний тэгж их сахилгагүй байсан гэдгээ мэддэг ганц л дурсамж надаа байдаг. Бэлтгэл ангид ордог жил л дээ. Ээжтэй цуг сургуулиа тараад хойд талын цэцэрлэгээр гараад харихаар явж байлаа. Тэгтэл цэцэрлэгийн хананд байдаг шатруу гарч үзмээр санагдаад байж сууж болдоггүй. \хэхэ тэгэхэд намхан байсан болохоор өндөр дээрээс харах их дуртай байсан юм байлгүй\ Тэгээд ээжид би тэр шатруу хурдан авирч гараад ганцхан сургуулийнхаа хашааг ямар харагдаж байна харчихаад буугаад ирнэ ээ гээд ээжээс баахан гуйж гарлаа. Ээж ч намайг айлгах гээд багш нар чинь сургуулийн чинь захиралтай гараад ирвэл яах юм бэ тэгээд л сургуульдаа оруулахгүй хөөчихнө шдээ гэдэг байгаа. Би ч тэрийг нь нэг их тоохгүй чинийхээ хажуугаар өнгөрөөж орхисон юм даг. Нүдэнд шат л харагдаад юун тэр багш энэ тэр мантай. Хичээл тарчихсан юм чинь багш гэдэг хүн байдгийг ч мартчихсан байсан биз хэхэ. Тэгээд ээжээс арай гэж зөвшөөрөл аваад шат руугаа гараад ёстой сайхан харчихаад сэтгэл хангалуун "ээжээ" гээд ээжийг дуудаал инээж байсан чинь сургуулийн захирал, ахлах ангийн хичээлийн эрхлэгч, бага ангийн хичээлийн эрхлэгч нар манай сургуулийн хамаг л сайн багш нартай гараад ирдэг байгаа. Би ч тэндээ тэр чигтээ бараг л хөшчихлөө. Тэгтэл дөнгөж бэлтгэл ангидаа 2 дахь өдрөө сууж байсан намайг хичээлийн эрхлэгч энэ Ундармаагийн ангийн дэлчгэр шар дандаа үймүүлж явна шүү гээд аймар муухай бүдүүн хоолойгоор загнаж байсан сан. \Эмэгтэй хүн байж өндөр бүдүүн бас бүдүүн хоолойтой аймар эмэгтэй байж билээ. Ахлах ангийхан хүртэл багаасаа тэрний гараар дамжсан болохоор бас ч үгүй эмээдэг байсан юм билээ.\ Тэгээд тэрнээс хойш ээж намайг үгэнд орсон чинь дээр шүү гэдэг болсон юм. Юм л бол тэр өдрийг ярьдаг байсан байх аа хэхэ. Тэгж нэг хөглөж байж ээ. Дараа нь бас 3-р ангидаа сурлагаараа нилээд гайгүйчүүдийнхээ дунд ордог болчихсон байлаа. Тэгээд салаан дарга ч билүү нэг юм болчихсон юм аа. Тэгсэн чинь тэд нар нь багшийг байхгүй хооронд ангийхныгаа чимээгүй суулгах ёстой хүмүүс л гээд ойлгочихсон. Тэгээд тэр үед ангидаа том биетэй байсан 3 бандиар салаан дарга тавьчихсан 3лаа жаал мангартдаг байж билээ. Босоод үймүүлж байгаа хүүхдүүдийг томоотой суулгах гэж бөөн юм болоод л. Яс юман дээрээ тэрнээс нь болж бөөн шуугиан болдог байсан байх аа. Чи суу, чимээгүй юм аа хий гээд шивнээд байхгүй нь тодорхой. Тэгээд л орлилдож гардаг байсан биз. хэхэ 

За тэгсэн чинь 9-р ангид сурч байснаа бодохоор зүгээр л ёстой аймаар номын болцон байдаг байгаа. Өглөө 8-с хичээл ороол 1:10 гэж тарна. Цайгаа уучихаад 2-с олимпиадын бэлтгэлдээ сууна. 4 гэж тараад Батзаяа багштай Бэст-рүү гараад алхчихна даа. 6 цагаас англи хэлний хичээл ордог байл уу даа. Тэгээд л өвөл зунгүй 11-с IT парк руу алхана шүү дээ. Баахан юм яриад л инээлдээд л алхчихдаг байж билээ. Тэгээд орой гэртээ 10 гэж харьна. Хоолоо идчихээд л шууд унтахгүй бол ядардаг байсан байх аа. Ямар ч байсан тиймэрхүү юм болоод 12 хавьцаа л унтана. Даалгавар хийнэ гэвэл тэр үед миний хувьд англи хэл, тоо хоёрын даалгавар л байдаг байсан. Бусдыг нь бол сургууль дээр болгочихдог байсан юм шиг байгаан. Тэгээд шалгалт дөхөхөөр нь анги дээрээ тооны хичээл дээрээ жоохон юм харж байгаад өгчихдөг байсан байхаа. Гол нь хичээлийн цагаар юм аа ойлгочихдог байсан болохоор бодох хичээл дээр гайгүй байсан. Харин уран зохиол мэтийн хичээлийг бол бараг худлаа гайгүй сурдаг нэрээрээ л болгодог байсан байх. За тэгээд иймэрхүү л завгүй сурагч болчихсон байж ээ. Тэгээд багшийн зуны сургалтанд сууна аа. Харьж хоол ундаа хийчихээд харанхуй болтол сагс тоглоод л сайхан байж дээ зундаа бол. Сагсанд бол нугасгүй дуртай байсөөн. Завгүй гээд байдаг байсан мөртлөө яаж ийгээд л зааланд тоглочихтойгоо л байсан. 7 хоногтоо бараг 1 удаа тоглодог байсан байх шүү.

Ингээд бодоход хүн гэдэг хаана, хэнтэй, юу хийж байгаагаасаа шалтгаалаад түүнээ дагаад зохицон хувирч байдаг бас сонин шүү. Нэг л мэдэхэд би одоогийнхоосоо бас л өөр болчихоод сууж байх болов уу???

Алдагдсан боломжийн өртгөө тооцвол

Гэнэт явж байгаад нээрээ нэг юм бодож үзлээ. Ер нь их сургуульд хүмүүс яах гэж ийм ихээр сураад байгаа юм бол оо гэж. Бараг л ерөнхий боловсролыг эзэмшиж байгаа шиг л төгссөн болгон нь их дээд сургуульд ордог. Уул нь удирдах албан тушаалтнууд нь л сурвал болж байгаа юм шиг. За бас удирдах ч арай биш юм аа. Ер нь бол дээд боловсролтой хүмүүсийн энэ нийгэмд хийх юм чинь 50% ч хүрэхгүй л байх гэж би боддог ш дээ. Харин мэрэгжилтэй ажилтнууд л одоо манайд дэндүү их хэрэгтэй байгаа байх. За энэ ч яахав хамгийн гол миний бодсон зүйл юу вэ гэвэл их сургуульд сурах төлбөр бас сурах 4 жилдээ бид ямар их зардал гаргаж байгаа болон энэ мөнгө хугацаагаар юу хийж амжуулж болох вэ л гэж? Бас л бодууштай л юм байна лээ. Жишээ нь би л гэхэд хэдэн төгрөг зарчихаад сууж байгаагаа бодъё л доо. 890+2550+600=4040 мянган төгрөг болж байна. Бас дээр нь 3 жилийг ардаа үлдээчихсэн байна. Энэ хугацаанд би нэг ажилд ороод ажилласан гэж бодвол жилд 1000000 төгрөг авна гэж бодоход л 3 сая болно. Ингээд бодохоор 7 сая төгрөгийг би боловсролдоо зориулж байгаа юм байна. За тэгээд 4-р курс төгсөх энэ тэр гээд зардлаа тооцоход 10 сая төгрөх болох юм байна. Би тэгвэл энэ 10 сая төгрөгөөр юу хийж болох байсан бол? Ер нь миний үеийнхэн 10 сая төгрөгтэй байсан бол юу хийцгээх байсан бол? Их сургууль төгсөөд зарим нь ажилд орж чаддаггүй. Бас цалин багатай, мэргэжлээрээ ажиллаж чаддагүй гээд асуудал зөндөө байдаг. Харин их сургуульд сурахын оронд арай өөр зам сонгосон бол яах байсан бол? Өдийд өөрийн гэсэн хэдэн дэлгүүр ч юм уу жижиг хөнгөн үйлдвэртэй болчихсон байхыг хэн үгүйсгэх вэ. Давгүй машин унаж амьдралаа под хийтэл нь аваад явчихдаг, аав ээждээ өсгөж хүн болгосон ачийг нь бага ч болов хариулаад эхэлчихсэн ийм сайхан дүр зураг надад харагдаж байхын. За харин мэргэжилтэй ажилтан бэлтгэх сургуульд суралцсан бол хэдийн 4 жил нь нээх ялгаагүй байдлаар өнгөрөх ч гарах үр дүн бол эрс өөр. Төгсөөд гарахад л дажгүй этгээд болоод гарахад өндөр цалин сайхан нөхцөл амлаад уралдаад л ажилд авна гэж бодож байна. Дээр нь сургалтын төлбөр энэ тэр гэж эцэг эхээ махлахгүй өөрийнхөө хэмжээнд хөөрхөн мөнгө юм сурсныхаа төлөө авна гэж байгаа. Ингээд бодохоор энэ баахан чанаргүй их дээд сургуулиудын үүд хаалгыг бариад оронд нь сургалт сайтай коллежуудыг барих хэрэгтэй. Ингэвэл удирдагч болон гүйцэтгэгчид аль аль нь чанаржина гэж бодох юм.

Том болжийна аа.

За ингээд л нэг мэдэхэд 3-р курсын оюутан гээд явж байна гэж бодохоор сонин ч юм шиг сайхан ч юм шиг бас аймар ч юм шиг тийм нэг сонин мэдрэмж төрдөг юм байна. Гэхдээ ямар ч байлаа гэсэн энэ жил бол миний хувьд маш чухал жил гэдэг нь ойлгомжтой. Ерөнхийдөө мэргэжлийн чиглэлийн хичээлүүд одоо л орж хэн нь хэн болох гээд байгаа цаашдын чиг хандлага маань тодорхойлогдох гээд байгаа юм байна л даа. Харин миний энэ жил хийнэ гэж бодож байгаа зүйл зөндөө их байна аа. Хамгийн наад зах нь нэг эрдэм шинжилгээний хуралд гоё сонирхолтой сэдвээр оролцоод нэг тиймэрхүү эрдмийн ажлын амтыг амтлаад үзчих хэрэгтэй байгаа юм. За цаашлаад их сургуульд сурах зүйлийнхээ талыг ингээд дүүргэчихсэн гэж бодохоор дэндүү чамлалтай ч юм шиг. Тийм болохоор энэ бүгдийг нөхөж өөрөө өөртөө уур хүрэхээргүй байхын тулд надаас ихээхэн зүйлийг энэ жилийн хугацаанд шаардаад байгаа болж таарч байна. Миний хувьд хамгийн сэтгэл хангалуун байгаа зүйл маань юу вэ гэвэл энэ бүгдийг хийх хүсэл эрмэлзэл минть оргилон буцалж байгаа явдал юм. Урам зоригоор дүүрэн байхад би ямар ч зүйлийг хийх тийм их эрч хүч надад байх болно гэдгийг би мэдэж байна. Ингээд хичээгээд байдаг хэрэг ээ. Чадах бүхнээ энэ жил туршаад үзнээ хөөөө.

Long time no post

За блогтоо пост оруулаагүй зөндөө удчихсан байна ш дээ. Энэ гар хуруу эвлэж өгөхгүй бичих гэж зүгээр л сандарж байна дөө. Бас ядаж байхад энэ зун нэг л сонин байна аа. Гадаа гарна гэхээр үнэн аймар халуун дээр чи бас харшилтай ч юм уу нэг тиймэрхүү юмтай болж байх шиг байна аа. Үнэхээр аймшигтай байна. Энэ зуны миний хийнэ гэсэн ажлуудаас ихэнхийг нь бүтээчихээд байгаа шүү. Харин тэр англи хоёр номоо л уншиж дуусаагүй байна даа. Дээр нь нэг ах маань Ж.Пүрэвийн Зүрхний хилэнг надаа харуулсан чинь нөгөөдхийг нь уншчихмаар санагдаад болдоггүй ээ. Яах вэ түүхийг гуйвуулчихсан ч гэсэн ер нь уншихад дажгүй л ном байна лээ. Тэр Богд хаан, лам нарыг бол үнэнхүү үзэн ядсан өнгөөр бичсэн ном байна лээ. Гэхдээ яахав монголчууд 70 жил тиймэрхүү л юм уншиж байсан биз тийм болохоор зах зухаас нь харахад гэмгүй гэж бодсон. Агуулгын хувьд бол ийм байна. Бичлэг нь бол бага зэрэг нуршуу болохоос л биш уул нь гоё юм байна лээ л дээ.

Энэ зуны унших ном.

Энэ зун ч үнэхээр хийх юм их байх чинь ээ. Ямар ч байсан аль дээрээс хойш уншина гэж бодоод чадахгүй яваад байсан номнуудаа уншиж дуусгана аа.

Хиллари Клинтоны "Миний амьдралын түүх"

Барак Обама "Мөхөшгүй найдварын гал"

Ч.Эрдэнэ "Супер нэгдлийн онолын үндэс"

Dale Carnegie "Life time plan for success"

Ялангуяа энэ номыг их тулж уншнаа. Ер нь Карнегигийн 3 боть номыг нь уншнаа. Менежментийн чиглэлд их хэрэгтэй юм шиг байгаан. Бас хувь хүний хөгжил гээд л хэрэгтэй юм их байдаг юм шиг байна лээ.

Paulo Coelho "Alchemist"

Сайхан байна...

За ингээд нэ юм 2010-2011 оны маань хичээлийн жил дуусдаг юм байж ээ. Үнэхээр сэтгэл санаа ямар сайхан байна гээч. Аймшигтай завгүй бас дарамттай нэг улирал ингээд дуусдаг байж ээ. Харин дүнгүүд бол яах вэ дээ бодож байсантай ойролцоо гарсан ч хүсэж байснаасаа арай л доогуур гаргаад дуусж байх шиг байна даа. Харин хамгийн гол нь бага зэрэг удаашралтай байсан хэсэг хугацаандаа зөндөө олон оноо алдчихсан байсанд л байгаа юм. За тэр ч яахав ингээд адал явдал дүүрэн бас хийх юм ихтэй энэ зуныхаа амьдралд жинхэнэ утгаараа шилжлээ дээ. Бүр бодохоор гоё санагдаад байх юм аа. Юу ч бодохгүй нэг өдөр ямар ч байсан сайхан амарна аа. Хаха... Зүгээр л нүүр дүүрэн инээмээр санагдаад сайхан байна шүү. Одоо тэгээд л нөгөө яриад байсан юмнуудаа хийж эхэлнэ. Хамгийн түрүүнд дүүгийн энэ ЕШ-д жоохонд хүч хаяхаас хэхэ. Гэхдээ юу байхав дээ. Хэдэн бодлого асуулт бэлдээл юун дээрээ яаж байна тэрийг нь хараад л ингэ тэг гэж хэдэн юм хэлж өгөөд л тэгээд бараг болчих байлгүй дээ. За ингээд аз жаргалтай өдрүүд минь үргэлжлээд байх нь дээ. :D

Summertime

За ингээд нэг л мэдэхэд зуны сайхан өдрүүд хүрээд ирдэг юм байж ээ। Хичээл ч удахгүй дууслаа। Ингээд л оюутан сурагчид бидний жаргалтай сайхан өдрүүд эхэлж байх шиг байна даа। Гэхдээ миний хувьд ч бас арай дуусах болоогүй байна аа। Одоо дахиад гурван шалгалт байгаа। Тэд нар ч тэхдээ гайгүй хичээлүүд л дээ уул нь। За тэр ч яахав бараг л амарсантай ялгаагүй юм чинь। Харин энэ зуныг би гэдэг хүн юу хийж яаж өнгөрүүлэх билээ гээд бодоод байсан чинь хийх юм маань бараг хичээлдээ явж байгаагаас ялгаагүй их болох юм байна лээ дээ। Хамгийн эхлээд эгчийн ажилд туслах хэрэгтэй юм байна лээ। Тэр нь ч үнэхээр уйтгартай юм шиг байгаан। Нэг өрөөнд суугаад зар, мэндчилгээ нтр авах юм байна। За тэр нь ч яах вэ бараг зүгээр нэг өрөөнд өдөржин суугаад л цалин авчих юм шиг байна лээ। Тэрнийхээ хажуугаар ээжийн санал болгосон юмыг хийнэ। Баланс гаргах юм гэсэн। Надад мэдэхгүй юм байвал зааж өгөөд тэгээд л бас хэд хоногт хөөрхөн мөнгө авчих юм шиг байгаан। Энэ надад их таалагдаж байгаа л даа। Хамгийн гол нь ажлын туршлага болж байгаа юм। За тэгээд цаашилбал жолооны курст явна гэж байгаа। Уул нь ч бараг машин гэдэг юмыг чинь ३ долоо хоногт бариад сурчихмаар санагдаад байгаа л даа। Ээжийн машиныг хашрааж байсныхаа хүчээр тэрэнд ч нээх тээртээд байхгүй байх। За бас Уянга маань удахгүй явлаа шдээ।:-(( Тийм болохоор аль болох удаан хугацааг хамт өнгөрүүлж зөндөө их дурсах, санах юмтай үлдмээр байна। Зунжингаа хамт байх юм сан। Тэгээд л цуг оройн сэрүүнд гадуур зугаалаад л, хааяа нэг цэвэр агаарт гарчихаад л... За нэг иймэрхүү ажлууд намайг энэ зун хүлээж байгаа юм шиг байгаа юм даа। Мартсанаас бас эгч ах эднартай хөдөө явж байх юм байна। За за өөр бас бодоогүй бөөн ажил ч гараад ирж магадгүй। Ингээд л ажил ундраад байгаа юм даа। Тэгээд уншихаар хадгалсан номнууд өчнөөн байгаа юм байна, бас дүү удахгүй ЕШ өгөх болохоор тэрийг нь бэлдүүлэх гэж бас хөөрхөн хэд хоног юм болох байх। Дараа нь сургуулиа сонгоно хуваарь авна гэж ЕШ өгөх дайны юм бас болно। Давраад олон улсын төсөлд сайн дурын ажилтнаар ажиллая гэж бодож байсан за тэр ч бүүр баяртай болж байх шиг байна। Тэгэх зав үнэндээ байхгүй л байх юм шиг байгаан। Тэгээд л бас бус юм их байх байлгүй дээ। санаж байгаа юм нь одоо яаааг жинхнээсээ ингээд лав өндөрлөж байна даа। За ямар ч байсан энэ зуныг ингээд үр бүтээл өндөртэй дуусгаж чадвал сайхан ааааа...

My thought

Ойрд өөрийнхөө тухай, бодол санаагаа ер нь бичих юм бага байна уу эсвэл бичих зав бага байна уу ямар ч байсан бичлэгнүүд минь багасаад л байх шиг. Уул нь энэ бичнэ гэдэг зүйл чинь миний хобби байгаан. Өөрийн бодол өөртөө зөв гэдэг дээ. Тэгээд л өөрийнхөө дураар хэнээс ч хамааралгүй жинхэнэ эрх чөлөөгөө мэдэрч байгаа минь энэ л дээ. Яагаад гэвэл энэ лаптопын ард суугаад өөрийнхөө талаар эргэцүүлэн бодоод сайн муу ололт амжилт алдаа дутагдлаа дүгнэж цэгнээд түүнийгээ ингээд нийтлэл болгоод эргээд харахад хичнээн сайхан гээч. Юм бүхэн үргэлж нэгэн хэвээрээ байдаггүй. Харин миний амьдралын урсах өдрүүд энэ хуулийг яаж биелүүлж байна түүнийг харах боломж олддог юм. Хамгийн гоё нь хүн өнгөрснөөсөө сурж ирээдүйд тэмүүлэн амьдардаг шүү дээ. Тийм болохоор би өөрийн бичсэн постууддаа хайртай. Харин яг өнөөдрийн хувьд миний үзэл бодол гэвэл ийм байна:

Би өөрийн хүсч байсан сургуульдаа орсон гэдгээ мэдсэн. Тийм ч болохоор урам зоригоор дүүрэн байгаа гэх үү дээ. Бас дээр нь дэндүү их зүйлийг золиослон байж энэ сургуульд орсон болохоор надад одоо ухрах зам байхгүй. Тийм болохоор цөхрөлтгүй урагшаа тэмүүлээд байхаас өөр яах билээ. Ирээдүй минь надад гэрэлтэн харагдаж байна. Амьдралд хүн өөрийн гэсэн зорилготой байх ёстой түүндээ хүрэхийн тулд жижиг жижиг зорилтуудтай байх ёстой гэж би боддог. Харин надад тийм хийнэ гэж бодож төлөвлөсөн зүйлс маш олон байна. Хүмүүсээс сурч мэдэх ч зүйл их байна. Энэ хамт олон дунд орсноос хойш би их олон зүйлийг сурч байна гэдгээ мэдэрч байна. Хүмүүс ямархуу байдгийг, юманд хандах хандлага, миний сурч мэдээгүй ямар олон зүйлс байдаг юм бэ гээд л хийж гүйцээх сурч мэдэх асар олон зүйлс ар араасаа эгнээд намайг хүлээж байна. Би бүгдийг нь чаднаа. Бас хамгийн сайхан нь миний сэтгэл хэзээ ч урьд өмнө нь байгаагүйгээр хангалуун дүүрэн байна. Харин би намайг ийм байлгаж буй нэгэн хүнд баярласнаа хэлэх нь зүйтэй байх аа. За тэгээд ямар ч байсан залуу насандаа хийж бүтээх юм үнэхээр их байна шүү... Өдрийн 24 цаг ч үнэндээ богинохон санагдаж байна даа. Гэхдээ одоо яахав хичээгээд л байхаас даа.

Уртхан амьсгаа авахаар боллоо...

Ойрын хэдэн өдрүүдэд юу ч болчихов доо бүү мэд. Ямар ч л байсан аймар завгүй амьтан яваад байсан. Тэгээд харин азаар бүгд гайгүй бүтчихлээ шүү. Бүх юм аа болгоно гээд сайн хичээгээд байхад аяндаа бүгд болдлог л юм байна. Хэрэв чи маш гүнзгий усанд үсрэн ороход хэзээ нэгэн цагт хөвөн гарч ирдэг нь үнэхээр үнэн л юм байна. Гол л маш шаргуу хөдөлмөрч байвал би өөртөө ямар их зүйлс нуугдаж байдгийг олж мэдэх шиг боллоо. Одоо бол зөвхөн хичээл ном гээд явж байна. Харин цаашдаа ажил, гэр бүлийн амьдрал гээд зохицуулах зүйлс өчнөөн олноороо гарах байх. Энэ бүгдийг хэзээ юуг нь яаж амжуулах вэ гэдэг нэг төрлийн урлаг юм шиг ээ. Хамгийн гол нь цагийн менежмент сайтай болох хэрэгтэй юм байна лээ. Ийм эрчээрээ урагшлаад байхад амьдрал улам л сайхан болох юм шиг ээ. Хүн болгон өөрийн хүсэл сонирхлоо дагаж хийж бүтээхийг хүсч буй юм бүхэндээ зорьж өөрөө өөртөө ганц удаа ч болов итгээд үзэхэд алдах юм тийм их байдаг гэж үү. Хэрэв өөрийгөө гайхалтай их чадвартай гэдгийг мэдвэл алдах байснаасаа хамаагүй ихийг хожно гэдгийг хүмүүс ер нь мэддэг болов уу? Сайхан бүхнийг цогцлоон бүтээх чадвар хүн болгонд өчүүхэн бага ч гэсэн байдаг гэж би боддог. Тиймээс одоо би сайхан завтай болсон дээрээ өөрийгөө байнга сайжруулан хөгжүүж төгс төгөлдөр лүү тэмүүлэхийг хүсч байна. Амьдрал намайг өдөр бүр сорьж байдаг. Түүний сорилд би харин секунд бүрт бэлдэх болно...

Монголд төрсөндөө баярлаж байна.

Пөөх энэ Япон улсад чухам юу гээч нь болоод байна аа. Аймшигтай газар хөдлөлт боллоо. Японы түүхэнд байгаагүй юм болж байх шиг байна даа. Ер нь бол 8.9 магнитудын газар хөдлөлт гэж албан ёсоор мэдээллэж байгаа ч гэсэн сүүлийн мэдээгээр тус орны эрдэмтэд өөрсдөө 9.0 магнитуд бүр түүнээс ч их байж магадгүй гэсэн мэдээлэл хийжээ. Харин тэр нь яг батлагдаагүй байгаа юм шиг байгаан. За ямар ч байсан дэлхийд эдийн засгаараа 2-рт ордог байсан, одоо харин 3-т явж байгаа улс ингээд ийм аймар юманд өртөх гэж. Одоо тэгээд ямар ч байсан эдийн засгийн байдал нь мэдэгдэхүйц муудах байх. Томоохон үйлдвэрүүд, алдартай корпорациуд нь үйл ажиллагаагаараа нилээд доголдож байх шиг байна. Ямар ч байсан тус улсын даатгалын салбарт нилээд хүндхэн явдал тохиолдож байгаа нь ойлгомжтой. За тэгээд ДНБ эдр гээд эдийн засаг нь нилээд асуудалтай болж ирэх байх. Харин энэ бүхнийг яаж даван туулахыг нь харж сургамж авах хэрэгтэй гэж миний хувьд бодож байна. Мөн ямар азаар тэр японд төрчихсөнгүй вэ бид. Цунами, газар хөдлөлт гээд айдас түгшүүрийн дунд үнэхээр зовж гүйцэх байсан байх даа. Дээр нь ядаж байхад хий үзэгдэл сүнс энэ тэр гээд элдэв янзын юм аймар их гэж байгаа. Гэхдээ ийм үйл явдал миний бодлоор хүмүүсийн хөгжлийн нэг түвшнээс өөр нэг түвшинд хүргэдэг болов уу гэж бодож байна. Ялангуяа дайн байлдаан эсвэл байгалийн томоохон гамшиг гэх мэт зүйлс хүмүүсийн нохой хамартаа хүрэхээр усч гэдэг шиг зан чанарыг улам хурцалж сэтгэхүй болоод үйлдвэрлэл зохион бүтээх гээд олон тал дээр үсрэлт гаргаж магадгүй. Ямар ч л гэсэн энэ бүхэн бидний амьдарч буй дэлхийн эдийн засагт өөрийн гэсэн тусгалаа олох байх аа. Гэхдээ л өмнө нь энэ удаагийнхаас хүчээр бага газар хөдлөлтөнд бэлтгэгдээгүй байсан япон улсад өнөөдрийнхөөс хавьгүй их гарз хохирол учирч байсан юм билээ. Гэтэл энэ удаад техник технологи нь хөгжин иймэрхүү гамшигийн бэлтгэлийн япончууд бас ч гэж чамгүй хийж чадсан юм болов уу гэж бодож байна. Энэ бүх айдас түгшүүрийн хажууд Монголчууд бид хичнээн азтай байна гээч. Иймэрхүү юм манай болсон бол одоо ямар ч байшин барилга зам гүүр байхгүй тэр чигээрээ арчигдах байсан байлгүй. Ийм болохоор өнөөдөртөө бид азтай хүмүүс. Яагаад гэвэл гай зовлон хэлж биш хийсч ирдэг. Харин ямар ч юманд бэлтгэлтэй байх хэрэгтэй. Ийм чадварыг олж авахын тулд бид нэг нэгнийхээ улыг шагайж байхын оронд ганц ч болов юм аа хуваалцаад хөгжил дэвшил рүү нэгнээ хөтлөх ёстой биш гэж үү. Монголд ийм зүлй тохиолдохгүй гэж хэн ч хэлж чадахгүй. Тэглээ гэхэд бид буцаад юу ч үгүй үлдэн бүхнийг эхнээс нь эхлэх болж байна уу? Энэ бүхнийг бодох л хэрэгтэй байх. Харин миний бодлоор бол байгал орчинтой зөв зохистой харьцаж өөрсдийгөө боловсруулан хөгжүүлж чадах юм бол хөгжил гэдэг хүний амьдралын нэг үед л цогцлон бий болно шүү дээ. Одоо эргээд харахад байгал орчноо сүйтгэчихсэн улс орнуудад байгалийн гамшиг элдэв янзын аюулууд асар ихээр гарч байх боллоо. Өнөөдрийг маргааштай дэнсэлж чадаагүйгээс болж тэдгээр улсуудын үйл тамаа цайн байж бий болгосон зүйлс нь ингээд нэг л өдөр юу ч үгүй алга болж мэдэхээр байна гэдгийг харуулж чадсан байх. Иймээс Эх Дэлхийгээ Хайрлацгаая Эрдэм Мэдлэгээ Хөгжүүлцгээе!!!

Их сургууль аа гэж

Энэ сургууль нээрээ хүнийг үнэхээр дарамтлах дуртай газар юм аа. Ядаж манай эдийн засгийн сургууль гэж олон оюутантайг хэлэх үү бүр ямар нэгэн асуудал гарахад л бөөн чирэгдэл болохын. Тэгээд сургалтын албаны үйлчилгээний ажилтнууд гэж аймшигтай муухай ааштай бас дээр нь хүнтэй зөв харьцана гэдэг ойлголт байхгүй байх аа бараг. Тэгсэн мөртлөө манай сургууль харилцааны ур чадвар ч гэх шиг хичээл бас ороод байгаамаа. Үнэхээр уур хүрмээр. Тэгснээ тэр төлбөр тооцооны асуудал дээрээ болохоор хурдан шуурхай байгаа гэж үнэхээр гайхалтай. Хүмүүсийн өр шир, кредитийн төлбөр гээд л дутуу мөнгийг бол түргэн шуурхай тооцож гаргана гэж жигтэйхэн. Ингээд л сургуулиа шүүмжлэх юм зөндөө байна даа. Ядаж л тэр хэдэн үйлчлэх ажилтнуудынхаа тоог олшруулаад оюутнууддаа шуурхай үйлчилж чаддаг болмоор санагддаг. За тэгээд угаасаа боловсролын зах зээл гэж авч үзвэл эрэлт тал нь ЭЗС-д үнэхээр хэтэрчихсэн байгаа л даа. Тийм болохоор ингээд л бөөн юм болоод байгаа юм байлгүй дээ. Нэр хүндтэй том сургууль болохоор ийм байдаг юм байлгүй. Гэхдээ өөрсдийн санал бодлыг илэрхийлж эрх ашгаа хамгаалах хэрэгтэй л байх...

Ma Master Plan

Зиак ойрдоо зав гээд байхаар юм үнэндээ байгаа ч юм шиг байхгүй ч юм шиг нэг тиймэрхүү байлаа. Цагаан сараас хойш би гэдэг хүн бараг байгаагүйгээрээ л их хэрэгтэй хүн боллоошд. Одоо ч тэр байдал нь дуусаагүй л байна. Тэгэхээр одоо нэг сайхан урт амьсгаа аваад өөрийнхөө байдлыг талаар багахан дүгнэлт хийе дээ. За тэгэхээр цагаан сар гэдэг болоод шинэ жил гарснаас хойш жинхэнэ утгаараа миний хувьд шинэ ажил, шинэ шинэ нөхцөл байдлууд бас ч шинэхэн бодлуудаар дүүрээд явчихлаа. Юуны өмнө эзэмшиж буй мэргэжлийнхээ талаар яавал хамгийн сайн болох вэ гэдэг асуудал байна. Ингэхийн тулд миний хамгийн түрүүнд хийх явдал бол мэдээж хүрэх зорилгоо товч тодорхойгоор дэвшүүлж түүндээ хүрэхийн тулд боломжит бүхнийг хийх. Бас нээрээ өөртөө тодорхой хэмжээний мөнгө хадгалах зуршлыг өөртөө хэвшүүлэхээр шийдээд байгаа. Хамгийн гол нь тийм зуршилтай болох нь цуглуулах мөнгөнөөсөө илүү ач холбогдолтой байгаа юм л даа. Одоохондоо бол харин цуглуулах мөнгийг юунд зарцуулах бас хэр их байх нь үнэхээр ач холбогдолгүй л байна. Мөн өөрийн өөрт хэрэгтэй мэдээллүүдийг хамгийн хурдан бөгөөд хялбар олдог болмоор байна. Үүний тулд мэдээллийн эх сурвалжууд сайтай байх хэрэгтэй. Энэ зуун өөрөө мэдээллийн зуун гэгдэж байгаа болохоор орчин үед мэдээлэл бол маш их үнэ цэнэтэй нэгэн төрлийн баялаг болоод байх шиг. Бидний үеийнхэн хэн илүү мэдээлэл сайтай байна түүнд илүү шинэ шинэ боломжууд урган гарч ирж байгааг мэдрэх боллоо. Тиймээс мэдээллийг хамгийн хурдан олох арга бол мэдээж интернет гэдэг энэ аугаа зүйл юм. Гол нь ямар нэгэн хэл мэддэг байх хэрэгтэй. Үгүй бол сурах хэрэгтэй. Хамгийн гол нь маш сайн ойлгодог байж түүнийгээ өөрийн бодол, үнэлэлт дүгнэлтээр хачирлаад л болох нь тэр. Иймээс хамгийн чухал зүйл бол яах аргагүй хангалттай мэдээллийг олж авах найдвартай арга хэрэгсэлтэй болох хэрэгтэй болж дээ.

Recently

Ойрдоо нээрээ блогоороо орж гарсан юм байхгүй хөөрхий минь бүүр хаягдсан байдалтай болчиж дээ. За яахав ер нь тэгээд л өөрийнхөөрөө бичих сонирхолдоо хөтлөгдөөд сайхан бичье гэж бодлоо. Ойрын өдрүүд нэг л завгүй мөртлөө сайхан өдрүүд байлаа. Өдөр болгон хийх юмтай байна гэдэг сайхан шүү. Бас хувийн амьдралд ч өөрчлөлт оржээ. Ингээд л энэ өнгөрсөн хэдэн хоногт тохиолдсон ихэнх зүйлүүд намайг аз жаргалтай сайн сайханд хөтлөж байгаа ч юм шиг. Найзууд зорьсон зорилгодоо хүрээд зарим нь өөрт нь тохиолдсон асуудлыг ухаалгаар шийдээд л ер нь миний ойр тойрны хүмүүс бүгд л эерэг энергиэр дүүрэн халуун дулаан уур амьсгалтай нэг л сэтгэл дүүрэн байна. Хамгийн гоё нь зорьсон зорилгодоо хүрсэн хүмүүс амьдралд минь бага ч болов урам зориг өгдөг. Түүнийг мэдрэх ямар сайхан гэж санана. Бас ер нь надад тулгардаг нэг асуудал гэвэл харилцаа холбооны тал дээр байдаг байх аа. Угийн үг дуу цөөтэй болохоор танихгүй хүмүүстэй шинэ харилцаа үүсгэх нь миний хувьд асуудалтай байдгийг би мэдсэн. Бас дээр нь таньдаг хүмүүстэйгээ ч гэсэн харилцахад ямар нэг асуудал байх шиг байгаамаа. Гэхдээ нэг л юмыг би сайн мэдэж байна. Надтай үзэл бодол нэгтэй хүн байгаад надтай таардаг юм бол харин бүх юм эсрэгээрээ байж магадгүй л юм. Өөртэйгээ ижил бодолтой зорилго нэгтэй тийм хүн олох амаргүй байх л даа. Хэрэв олох юм бол сайн найзууд болно оо. Миний бодлоор найзууд гэдэг зүгээр л нэг танил гэдгээс тэс өөр байдаг байх. Танилын хүрээ олонтой хүмүүс маш олон давуу талтай байдаг гэдгийг би хүлээн зөвшөөрнө өө. Тийм олон танилуудаасаа харин найзуудаа зөв сонгож нөхөрлөх нь хамгийн чухал байх. Би лав одоо хүртэл хагацаж салдаггүй сайн найзуудаа олоогүй л байна. Тэр цаг нь харин хэзээ ирэх юм бол доо...