Wednesday, November 23, 2011

Мэргэжил

Анх эдийн засгийн сургуульд орж байхдаа үнэхээр зөв юм хийсэн эсэхээ мэдэхгүй эргэлздэг байж билээ. Анхнаасаа зүгээр л орчихож болох байсан юманд баахан шалгалт өгч байж дээрээс нь бас шилжилтийн төлбөр ч гэх шиг нэмж баахан мөнгө төлсөн. Дээрээс нь баахан хичээл зэрэг үзсэн болохоор дүн гэж авах юм байхгүй. Ингээд бодохоор би энэ сургуульд ямар их үнэ цэнээр орсон юм бэ дээ. Тийм болоод ч тэр юм уу надад энэ мэргэжлээр сурах үнэхээр таалагдаж байна. Хүмүүс ер нь төлбөртэй газар сурахаар илүү юм сураад байгаа ч юм шиг сонин гэмээр ч юм уу гаж юм харагдаад байх юм. Би ч бараг яг үүнтэй адилхан болоод байх шиг байна аа. Урьд нь нэг их юм золиослоод байх юмгүй нэг сургуульд орчихсон. Бас сонирхлоо мэдрэхгүй ч орсон юм уу ямар ч гэсэн учиргүй дурладаггүй байсан. Харин одоо бол би өөрийн хүсч байсан зөв мэргэжлээрээ сураад байгаа юм шиг санагдаж байгаа шүү. Угаас аз болоход математиктаа багаасаа гайгүй байсан болохоор баахан тоон дунд толгой эргэх нь гайгүй зааж байгаа юмнуудыг нь ойлгоод байгаа. Бас миний бас нэгэн давуу тал ч юм уу нэг тиймэрхүү зүйл гэвэл ямар нэгэн юмыг нэг хийвэл тэр чигт нь гүйцээгээд хийгээд яваад байдаг юм шиг байгаан. Даалгавар энэ тэрээ хийгээд хийх юм аа цагт нь хийгээд бас зааж байгаа юмнуудых нь цаад учрыг нь өөрийгөө харьцангуй гайгүй олоод байдаг гэж боддог. Тийм ч болоод тэр юм уу цаад учрыг нь ойлгох гэж хичээгээд оролдоод байх тусам хийж байгаа юмнууд улам илүү сонирхолтой болоод байдаг юм аа. Тэгээд л цааш нь уншмаар, судалж мэдмээр юмнууд зөндөө гараад байна. Тэгээд л уншаад, сураад яваад байна даа. Даан ч өдрийн цаг хязгаартай бас хичээлээс өөр хийх юмнууд бас байх юм даа. Тийм болохоор хичээлээ хийгээд л бас бусад юмаа зохицуулаад явахгүй бол болохгүй юм байна лээ. За тэр ч яахав. Сурж байгаа юмнууд таалагдаад ангийхан ч гэсэн гоё байгаа болохоор сайхан байгаа. 
Харин ганц сэтгэл дундуур байгаа юм нь юу гэвэл одоогийн дүнгүүд үнэхээр аймшигтай байна аа. Өнгөрсөн жилийн баахан алтан дундажууд маань миний сайхан боломжуудыг минь алж байна дөө. Хүмүүс тэтгэлэгт хөтөлбөрт материал бүрдүүлж өгөөд л тэтгэлэг аваад байх юм. Тэрийг нь харахаар сайхан юм аа. Атаархмаар ч юм шиг. Гэтэл би яаж байна. Юу ч үгүй л байна. Харин үүнийгээ нөхөхийн тулд чадах бүх зүйлээ хийгээд сайхан судалгаа шинжилгээний ажлаа хийж байгаад зөндөө олон хурал, тэмцээнүүдэд оролцоод шагнал авах юм сан. Угаасаа тэтгэлэгт материал өгөөд би бол цагийн гарз болчихоод байна. Орлого багатай хүмүүсийн тоонд яг орчихгүй. Лай болж бас тийм баян айлд төрчихөөгүй юм аа. Дээр нь шилжиж байна энэ тэр гээд дүн будаа болчихсон болохоор одоо ганц үлдсэн боломж гэвэл гайгүй судалгаа хийх л үлдэх шив дээ. Багахан боломж ч гэсэн ашиглаж чадах юм бол надад үлдэх бас ирэх өгөөж нь чамлахааргүй их юм шиг ээ. Тийм болохоор хичээгээд байна аа.
Never give up !!!

Wednesday, November 2, 2011

Сонин байдал

Ойрд би яагаад байгаа нь ч мэдэгдэхгүй нэг тийм сонин байдалтай болчихлоо. Юу ч болоод байгаа юм бэ дээ бүү мэд. Бүүр сүүлдээ уур ч хүрээд байх шиг. Үнэхээр ойлгомжгүй байна аа. Хамаг юм энэ гайтай ханиаднаас болж байхгүй юу. Бараг 8 9 хоногийн өмнө ханиад хүрээд тэрэндээ нэг ядаргаатай эм уулаа. Тэгсэн тэр нь хлорфенамины найрлагатай эм. Тэгээд л өдөржингөө нойр хүрж манарсан амьтан. Ядаж тэр эмээ уугаад зүгээр болсон бол яая гэхэв. Бас дундуур нь эмийнхээ цагийг мартаад таслаад байсан бол гомдоллох юмгүй ч хэзээ ч байгаагүйгээрээ энэ эмийг сайн ууж байхад миний ханиад одоо болтол зүгээр болохгүй л байх юм. Ёстой хар лай юм аа. Дээрээс нь нойр хүрээд бие нозоороод за өөр юу юу ч болоод байгаа юм бүү мэд бичихээр уур хүрчихлээ. Хамаг бие өвдөөд толгой тархи бүр яг задрах нь ээ. За тэр ч яахав тэгээд нэг юм зүгээр болчих байлгүй. Багш нар хичээлээрээ шахаад, гэр орондоо ч хийж гавьсан юм алга. Хичээлээ ч олигтой хийсэн юм алга ингээд л яваад байж болох уу ер нь? Ай мэдэхгүй ер нь энэ нэг л биш ээ. Энэ цагийн менежмент гэдэг чинь яасан ч хэцүү юм бэ дээ. Гэхдээ ямар ч байсан яасан ч бууж өгөхгүй ээ. Ийм лайтай залхмаар хэцүү байгаа ч гэсэн надад бас сайхан юм зөндөө л болж байгаа юм чинь. Хичээл ном түрүү жилийнхээс хамаагүй сайхан байна. Бас өдөржингөө уйдах ч завгүй гүйж байна. Хийе гэсэн юм асар их байна. Асар холоос автобусанд хайран цагаа өнгөрүүлэхгүй амар л байна ш дээ. Хамгийн гол нь сэтгэл санааг минь цаг үргэлж тайтгаруулж байдаг нэг хүн байгаа. Ухаалаг жижигхэн, хөөрхөн эгдүүтэй тэрнийг бодохоор л бүх юм сайхан болж байна даа. Юу ч болсон бай би зорьсон зүйлээсээ ухарч няцахгүй ээ. Never give up!!!