???

Эргэлзээ гэж.

Ойрд энэ үг намайг тодорхойлох гээд байна уу даа? Яахав эр хүн туг ч барина тугал ч хариулна гэдэг биз дээ. Тэр л юм байгаа биз. Хүмүүс намайг ер нь юу  ч гэж болно л доо. Гэхдээ нэгэнт би тийм биш гэдгээ мэдэхээс хойш хожим тэдний амыг асуутал би өөрөө хичээх л ёстой. Овоо босгоогүй бол шаазгай хаанаас суух вэ? Өөрөө л би энэ болоод байгаа сонин зүйлсийн эхийг тавьчихсан юм байлгүй. Гэхдээ яахав залуу цагт би алдах юмгүй хөөн. Бүүр болохгүй бол юм суруугүй л хүн юм байгаа биз. Сурчих нас цаана нь дахиад зөндөө байгаа юм чинь. Өөнтөглөж гоочлоод байгаа хүмүүсийн үгнээс авахыг нь аваад хаяхыг нь хаяж чаддаг хүн гэж би өөрийгөө боддог.
Харин хүнтэй харьцах тал дээр бол би тийм ч сайн хүн биш бололтой. Өгсөж уруудах юм надад бишгүй л байсан байх. Тэр болгоныг би эвтэйхэн даваад л гарчихаж дөнгөдөг байсан шд. Гол нь нэгэнт л нөхцөл байдал ийм дээрээ тулсан бол нэн түрүүнд хийх, сурах, гүйцээх ёстой юмууд руугаа зориглоод орчихдог байж одоо бодоход. Миний шарыг малтаж уурыг хүргэсэн юм их тохиолдох болгонд би харин улам л гялалзаад, өнгө ороод, өөрийгөө хүчилж дийлдэг л байсан. Шинээр ямар нэг юм хийхэд ер нь надад нээх амар байгаагүй тохиолдлууд олон л байсан. Харин тэр болгонд би бэлтгэл ажлаа сайн базаагаад голд нь ороод бужигнаж байгаад хөлөө олчихдог л байсан юм. Харин одоо бол дунд нь ороод манаргах гэхээр нэг л эвгүй байгаа энэ байдал надад саад болоод байх юм даа. Яамаар ч юм бэ дээ.

ХҮМҮҮСД ХҮЛЭЭН ЗӨВШӨӨРӨГДӨХ. ХЭН БЭ ГЭДГЭЭ ХАРУУЛАХ

Энэ зөв зам байж магадгүй.

Гэхдээ ийм төвөгтэй байдал миний хувьд тийм ч шинэ зүйл биш ээ. ЭЗС-д анх орчихоод эрэлт гэж юу вэ гэсэн тодорхойлолт ч мэдэхгүй байсны дээр шинэ хуучин баахан хичээл, хичээл дүйцүүлэх, улиралд үзэх кредит хэтрэх, нөхөж судлах хичээлийн төлбөр, ганцаараа цоо шинэ олигтой ярилцах ч хүнгүй байх гээд надад асуудал байсан уу? Байсан л байна. Давсан уу давсан.

Одоо яаж байна? Бас л нэг иймэрхүү сонин хандлага. Намайг хэн гэдгийг мэдэхгүй хүмүүс, миний юу боддогийг мэдэхгүй хүмүүс, тусламж дэмжлэг гээд байх зүйл байхгүй хэвээр л... Намайг басамжилж шарыг минь малтсан хүмүүс. Өөрийнх нь удирдлаганд л байдаг бол хамаагүй бүдүүлэг харьцах хүмүүс,
намайг хэдий дэмждэг ч надаар дутагдаж, хоол хийчихээд хэзээ ирэхийг минь хүлээж байдаг гэрийнхэн, дүү нар...
Уртассан цагаар өмнө мэдээгүй бүх юмаа хурдан олж авах гэсэн миний тэмүүлэл, хэн болохоо харуулж тайван байх гэсэн хүсэл, өөртөө итгэх итгэл, жаахан ч гэсэн цаг олдох юм бол хайртай хүмүүсдээ цаг гаргана гэж боддог миний бодол
ингээд бодоход энэ бүхэн надад урьдын адил танил байна.
Энэ бүх эцэс төгсгөлгүй ийм хэцүү байдал дахиад л цаашаа үргэлжилсээр миний амьдралд үргэлж тохиолдох юм биш биз? Хүний хүсэл хязгааргүй гэдэг. Би ингэж солиотой юм шиг байдаг минь юуных юм? Ирээдүйд би өөрийн гэсэн хүч чадалтай түүгээрээ надтай адил хүсэл мөрөөдлөөр дүүрэн залуусыг улам хүчтэй дээш гаргаж намайг өсөхөөс өдий хүрэхэд хамт жаргал зовлонтой минь цуг байсан тэр хайртай бүх хүмүүстэйгээ хамт жаргалтай сайхан байхын тулд биш гэж үү. Асар том бөөрөнхий чулууг нэг л хөдөлгөж чадах юм бол дахиад цааш нь түрээд явахад хүч нэг их зарцуулахгүй шиг би өөрийн амьдарлыг тийм л болгох гээд тэмцээд байгаа гэж боддог. Тэр том чулууг засч, хэлбэрт оруулах, оруулчихаад цааш түрж хөдөлгөх гэж л одоогийн хүчин чармайлтыг гаргаад байгаа байх.

ИЙМ ЗОРИЛГОТОЙ, ХҮСЭЛТЭЙ, ХҮЧТЭЙ БАЙХАД ХЭН НАМАЙГ ЗОГСООХ ЮМ?

I'LL NEVER GIVE UP!!!

Эрч хүч, өөдрөг бодол

Дархлаа сайтай хүн л өнөөдөр хол явах байх гэж боддог. Биеийн болоод оюуны аль аль талдаа дархлаа сайтай байх хэрэгтэй. За оюуны гэх юм уу эсвэл сэтгэл санааны ч гэх юм уу энэ дархлаа бол биеийн дархлаанаасаа илүү ач холбогдол өндөртэй байдаг байх. Дархлаагаа сайжруулахын тул хүмүүс спортоор хичээллэх, эм тариа хийлгэх гээд л олон аргаар дархлаагаа муутгахгүй байх, бүр цаашлаад хөгжүүлэх боломжийг хайж байдаг. 

Гэтэл сэтгэл зүй, болоод оюуны хувьд энэ байдал ямар байдаг бол? Хүн болсон хойно алдаа оноо бишгүй л тохиолдох байх. Тэр болгонд магтаал шүүмжлэл аль аль нь ирж л таарна. магтаалж хэт ташуурч баярлахгүй, шүүмжлэлд хэт сэтгэлээр унахгүй байх нь хамгийн чухал байх. Өөрийн гэсэн бодолтой түүнийгээ өөртөө бат суулгасан байвал энэ нэг их асуудал биш байх л даа. Хүн нэг алдаагаа дахиад давтахгүй байхад л  хангалттай шүү дээ. Тэрнээс нэгэнт алдсан алдаанаасаа болоод шаналаад сэтгэл санаагаар унаад, өөрийгөө азгүй амьтнаар төсөөлөөд байх юм бол хүн ер нь яаж амьдрах юм бол? Би хувьдаа өөрийгөө урмаар үргэлж тэтгэж байх ёстой гэж боддог. Надад ямар ч зүйлийг хийх хүсэл эрмэлзэл, сонирхол байж л байвал би түүнийг хийнэ л гэсэн үг. Тэр нь байхгүй цээжин дотор дүрэлзэж асах юмгүй бол яаж хийх юм бэ? Дургүйд хүчгүй л байна биз дээ. Тийм болохоор өөрийнхөө тэр сайхан энергийн уурхайг тасалж, гэмтээж, сулбайлгаж яагаад ч болохгүй. Хүний хэлсэн шууд сэтгэлд буухаас нь өмнө үнэхээр би тийм билүү гэж бодоод тийм бол яахав би буруугаа хүлээж алдаагаа засах гээд үзэж тарна. Тийм биш бол намайг мэдэхгүй байж олон юм ярих хэрэггүй гээл чихнийхээ хажуугаар өнгөрөөнө шд.

За ямар ч гэсэн ажиллаад л их олон сайхан юмыг олж хараад бүтээгээд байж дээ.