Diary

Ер нь анзаараад байхад юм бичих гэдэг ойрд миний дуртай зүйлсийн нэг болоод байгааг мэдрэх боллоо. Тэгээд ч цаашдаа энэ хэвээрээ л үргэлжлэх байх гэж бодохын. Бас ном сонин унших дуртай болоод байгаа. Саяхнаас миний бага дүү сургуулиасаа Анне Франкийн өдрийн тэмдэглэл гэж дэлхийн хоёрдугаар дайны үед байсан бодит охины өдрийн тэмдэглэлийг ном болгон хэвлэсэн нэг ном авч ирсэн тэр нь алдартай ном гэдгийг нь би мэдэж байсан болохоор бушуухан уншихын түүс боллоо. Хавтасыг нь нээгээд харангуут л нэрнийх нь доор Америкийн ахлах сургуулийн сурагчдын заавал унших ёстой номын жагсаалтанд орсон ном гэх тодотголтойгоор эхэлнэ. Дэлхийн хоёрдугаар дайны балгаар хичнээн олон жүүдүүд тэр хорих лагер гэдэг балай газар тамлагдаж, зарим нь германчуудаас зугтан чадах чадахаараа яаж амьдрахын төлөө тэмцэцгээж байгаа гээд л мөн богинохон ч гэсэн түүний маш аз жаргалтай утга төгөлдөр амьдрал энэ тэмдэглэлд дүрслэгдэнэ. Мөн энэ их гай зовлонгийн хажуугаар тэрээр хичнээн их шамдан суралцаж мөн хамт орогнож буй тэр хүмүүс өөрийг нь ойлгохгүй байгаад, байнга л түүнийг зэмлэж байдаг талаар үнэхээр хөгжилтэй дээр нь тун оновчтойгоор дүрслэн үзүүлэхийг хичээсэн байх юм. Бичих гэдэг бол үнэхээр маш том урлаг гэдгээс гадна яаж ч ашиглаж юу ч хийж болохоор гайхалтай соёл юм гэдгийг энэ номыг уншиж байхдаа улам ч их мэдрэх шиг. Дөнгөж 13 насандаа хоргодох байр луу явсан тэрээр хожим нь өөрийнх нь өдрийн тэмдэглэлийг хэн нэгэн олж дэлхий даяар алдартай ийм ном болон хэвлэгдэнэ гэж төсөөлж ч байгаагүй нь мэдээж гэхдээ л энэ гайхалтай охины амьдрал богинохон ч гэсэн маш олон зүйлийг цогцлоож чадсан нь үнэхээр гайхалтай бас бахархмаар... Хэдий түүний нас бага ч гэсэн маш ихийг тунгаан боддог, бага зэрэг ганцаардмал тэгээд бас тун ч сүрхий авьяаслаг бичээч байсан шиг. Дээр нь өсвөр насны хүүхдүүдийн амьдрал ямар байдаг, түүнийг нь аав ээж нь хэрхэн хүлээн авдаг гээд гэр бүлийн маргаан түүнээс болж хүүхдүүд яаж зовж шаналдаг гээд манай Монголд ингэж хүүхдүүдээ мэдэхгүй ч гэсэн гомдоож байдаг эцэг эхчүүд цөөнгүй байхад тэдэнд харин ганц уншуулмаар ном байгаа юм даа.

Speed of...

За миний хичээл хийх гэж нэг дэвтэр ширтсэн ажил болоод бүр удаж байгаа юм шиг байна өө. Саяхан 10 жилийнхээ дэвтэрнүүдийг нэг эргүүлж харлаа. Тэгсэн ёстой гараа чилтэл юм бичээд л даалгавар хийнэ гэж хуулан бичлэг бичиж байгаа юм шиг, хүнтэй уралдаж юм бичиж байгаа юм шиг хурдан бас залхуугүй бичдэг байсан тэр сайхан мөчүүд маань санагдаж байх юм. Харин одоо өөрийнхөө хичээл хийж байгааг ажаад байхад нэг л залхуу удаан үр бүтээмж муутай нэг үгээр хэлбэл тиймхэн болчихжээ. Харин урьд нь яаж тэгж хийж болоод байсан юм бол оо? Хариулт нь гэвэл их энгийн юм шиг байгаан. Би зүгээр л 3 төрлийн хичээл л хийдэг байсан гэж хэлж болно. Мат, Физик, Англи хэл энэ гуравыг л хийдэг байсан. Харин нэмж хальт бага зэрэг ном уншдаг байсан маань Нийгэм гэдэг хичээл дээр минь бага зэрэг тус болсон. Тэгээд л гүйцээ. Бас дээр нь бүгдийг нь би урьд нь үзээд бас байнга багш нараасаа асуугаад мэдэхгүй зүйлүүдээ дор дор нь асуугаад явдаг байж. Гэтэл одоо болохоор шинээр зөндөө хичээл орж байгаа тэгээд бас надтай тэгж зууралдаад зогсож байх багш ч энд ховор байх шиг байна. Тийм болохоор л миний энэ хичээл хийх үзүүлэлт ингэж буурсан байх дөө. Яг үнэндээ бол би одоо ойрдоо байгаагүйгээрээ л хичээллэж байгаа гэж бодоод байгаа. Гэвч энэ маань хангалттай сайн байж чадахгүй байгаа бололтой. Хамаг учир нь ерөөсөө л хурд нь маш бага байгаа болохоор бүтээмж муутай удаан суугаад байгаа юм байна лээ л дээ. Ингэхийн тулд элдэв дэмий юм аль болох бага хийх хэрэгтэй байна. Дээр нь аав ээж хоёр гэрийнхээ ажлаас туслалцахгүй байна гэж үглэх гээд байгаа болохоор бас хааяа ч гэсэн гэрээ цэвэрлээд хоолоо хийгээд байхгүй бол болохгүй ээ. Тэгээд юугаа ч хийгээд хаагуур ч яваад байсан юм бүү мэд нэг л мэдэхэд зөндөө их бие даалт, даалгаварууд овоорчихсон байдым байна. Цоглог оюутан гэдэг шиг бүгдийг нь хийгээд ард нь гарна даа гэж... Хэхэ. Одоо хамгийн гол нь хурдан л хийх хэрэгтэй байна шүүүүүүүүүүү...

Nice feelinG

Oh these days I feel very great because everything of my life is getting better and I can be satisfied about that. I am starting to make some plans everyday about what need I to do. It helps making my everyday time table. The result is very good. I can feel good job. But right now I don't want to do anything. I don't know the reason. I didn't plan tomorrow yet. But I know that I need to do Lab and then report last work. Sometimes it seems very boring, but sometimes it is very interesting. So at this time I feel very good because it seems to me very interesting. Also I know my purpose of next month. It is to ace every lesson. I decided to have Monbusho exam on Technology College. Of course I need to prepare for this exam, also I need to do my lessons very well. Then I found an easy way to get them both. It is doing my lesson is preparation of my exam. Last time it was impossible. Because the paths of these were different. Now they go the same direction. When I was preparing the TOEFL, I could be very hard worker. I don't want to disappear this skill again. So i need to include English in my preparation too. If I can do that I will be very successful.
OK now I need to do my lesson. So it is time to say see ya...

Хичээх хэрэгтэй

Хүн гэдэг ямар ч юм тохиолдож байсан бүх зүйлээс суралцаж байдаг. Миний хувьд ч мөн ялгаагүй сайн ч бай муу ч бай сурсаар л байгаа гэдэг нь маргахын аргагүй үнэн. Харин хүмүүсийн олж нээсэн хийсэн бүтээсэн зүйлийн хойноос тэмүүлэн тэр их амжилтын мөрийг хөөн явсаар нэг л өдөр түүнд хүрэх зорилготой миний амьдралын аялал явж байгаа билээ. Надаас бусад нь юу боддог, юу хийж чаддаг, юу хийхийг зорьж түүндээ хэрхэн хүрдэг нь өдөр өдрөөр миний нүдэнд илхэн болж байна. Харин Мөнхзул гээч нөхөр хаагуур юу хийгээд яваад байна даа? Надад одоогоор төлөвлөсөн зүйл их байгаа ч гэсэн ажил хэрэг болсон зүйл бараг байхгүй л байх юм. Бодсон зүйлээ бодит болгоход бас ч үгүй их авъяас хэрэгтэй юм байна аа. Бодсон болгон минь биелдэг байсан бол би ч өдийд мундаг амьтан болчихсон явж байхгүй юу. Даанч тийм биш юм даа. Ерөөсөө л хэн илүү ихийг сэтгэнэ тэр илүү ихийг бүтээнэ гэж миний хар дэвтэр дээр бичээстэй байдаг нь туйлын үнэн зүйл. Дээр нь нэмэгдээд миний дүгнэлт бол хэн илүү ихийг сэтгэж бас хэн ахиу хөдөлмөрлөсөн нь л амжилт гээч тэр зүйлийг атгаж чаддаг юм байна.
Харин энэ хөдөлмөрлөхөд чинь орчин бас дээр нь хүсэл эрмэлзэл туйлын зорилго гэдэг хүчин зүйлүүд байна аа. Эдгээрээс ер нь орчин бол бусдыгаа бодвол арай сул нөлөөтэй боловч мөн л өөрийн хувь нэмрийг оруулдаг. Хамгийн гол маш их нөлөөтэй зүйл бол чин хүсэл эрмэлзэл байдаг байх. Аав минь хааяа нэг үглэж лекц уншихдаа "Хүн ямар нэгэн юманд цаг заваа зориулаад тууштай нэг л юмныхаа араас хөөцөлдөөд байвал эрт орой хэзээ нэгэн цагт амжилтанд хүрнэ" гэж хэлдэг. Харин би үүнийг нь ойлгодог мөртлөө л биелүүлэх гэхээр нэг л болж өгөхгүй юм даа. Ёстой нөгөө чөтгөр шүгэлсэн гэдэг шиг зүгээр мөрөөрөө байж байхад л энэ тэндээс сатааруулах юм мундахгүй олон гарч ирээд амар заяа үзүүлэхгүй юм аа. Харин тухайн үед нь бол ховсдуулсан юм шиг л амьтан байж байгаад хамаг цагаа дэмий үрчихнэ. Тэгээд орой болж юу хийсэн маргааш юу хийх ёстойгоо бодохоор л уур хүрээд юу ч хийгээгүй байхад цаг яваад өнгөрчихсөн байхыг мэдэрдэг болчихоод байх юм аа. Одооноос харин энэ лайтай зуршлаасаа салахыг хичээж байгаа л даа. Харин сүүлийн хэдэн хоног юу хийхээ тэмдэглэж бичээд бага гэлтгүй notepad хийгээд байсан чинь үр дүн нь гайгүй байгаа шүү. Өдөрт тэрийгээ хэд хэд харчихаад л болох нь тэр. Энэ маань нэг ёсондоо тамирчидаар бол өөрийгөө зоригжуулж юу хийх ёстойгоо сануулж байна гэсэн үг юм даа.
Харин хийх гэдэг дээр бол залхуу зан орчиндоо сатаарах хоёр нийлээд намайг ч ёстой алж байгаа даа. Яаж нэг зүгээр сууж чаддаггүй хөдөлмөрч болдог юм билээ. Манай эмээ гэж нэг сайхан хүн байдаг. Үнэхээр бахархахгүй байхын аргагүй. Юм хийнэ гэдэг зүгээр л тэр хүний цусанд уусан шингэсэн мэт. Хүнтэй юм ярьж байхдаа ч мэдээ сонсож бүр тоглож байхдаа ч хүртэл зүгээр байна гэж байхгүй. Нэг харахад юмны тоос арчаад л үгүй бол юм оёж шидээд л хүүхдүүдийнхээ хувцас хунарыг янзлах гээд харахад хүртэл үнэхээр гоё ямар ч биед нь төвөг болж байгаа юм байхгүй. Хүн нээрэн тийм болчихвол их юмыг бүтээх байх даа.
Бас сүүлийн үед би хийх ёстой юмаа нүдэнд харагдтал төлөвлөн төсөөлж үзэхийг хичээж байгаа л даа. Одоогоор даанч ийм туршилт хийж үзээгүй байгаа. Яг энэ ярьсан зүйлүүд дээрээ энэ тактикаа ашиглаж үзэх хэрэгтэй байгаа юм даа. За тэгээд өөртөө амжилт хүсээд урагшаа гэж хэлье дээ.

Hey whaz goin' on?

... Hey I can't understand what is going on with me. These days I think I really try to be hardworking. But still it seems to me not enough. And because of the test I lost too much time and i missed many class. So I need to study more and do extra lessons. But I feel that I need rest. Every morning I hate to get up early and going to school takes too much time in the bus. But I know i mustn't give up. I have no back steps only I must see my front way. This Saturday my classmates are going to make little trip. Then by our plan, we must come back Sunday morning. But Sunday at 11.20 am lecture of Fundamental of Programming is scheduled. Damn... I really wanna go with my friends but also I don't want to miss any class again especially this week. But right now I have decided to go with my friends. It helps me to be healthy. The reason is i feel tired these days. And I need rest. Probably I will come to school. But my face and clothes will be very dirty and i will look kind of tired. xD But right now class and health is both important 4 me.