Mr and Mrs Carter

Үнэхээр гоё биш гэж үү. Эхнэртэйгээ ингээл олон мянган хүний өмнө өөрсдийн хайрын түүхийг дэлгээд, бие биедээ улам дурлаад л... Үнэхээр гайхалтай зүгээр л дахин дахин үзээд бай...

Мэдрэмж

Мэдрэмж. Энэ ер нь юу юм бэ? Биегүй хоосон атлаа яагаад хүний амьдралд тийм чухал байдаг юм болоо? Ойлгох ойлгохгүй олон асуудлын минь нэг энэ байх аа. Хүнд нэг өдөр сайхан санагдах мөртлөө төд удалгүй шаал өөр юманд дурлах жаахан хүүхэд шиг л зарим зүйл дээр учир нь ойлгогдохгүй юм. Тэр тусмаа хүн хүнээ ойлгох гэдэг даанч хэцүү бас заримдаа амархан тийм байдаг юм шигээ. Цаанаа ижилхэн нэг зүг рүү тэмүүлж байгаа бол амархан байх. Нөгөө хүнээ таньж ойлгосны дараа бол амархан гэж хэлж болох байх. Тэрнээс наана бол хэцүү, хэцүүдээ бүр их хэцүү. Хэн бэ гэдгийг нь таних тэр тусмаа бүр хэцүү.Яагаад гэвэл хүнээс нэг мөчид гарсан үйл хөдлөл яг тэр хэвээрээ эргээд гарж чаддаг болов уу? гээд асуугаад үзье л дээ. Хэцүү л байх, магадгүй бүр байдаггүй байх. Цаг хугацаа өнгөрөхөд харилцааны явцад мэдээлэл л үлддэг. Эндээс мэдрэмж байхгүй бол нэгтгэж дүгнэхэд хэцүү. Мэдрэмж гэдэг нь яавал байхгүй байж болох вэ? Аль ч талд бай амьдралын туршлага, туулаад ирсэн зам нь тэс өөр байсан бол нэг зүйлийг ч бай тэс өөрөөр харна. Ингээл мэдээлэл илрэх болгонд зөв буру ухамаагүй дүгнэлтүүд урсаад л байдаг. Нэг үл ойлгол үүсвэл мэдрэмж өөрчлөгдөж эхлэнэ. Энэ салхи буруу тийш эргэвэл харилцаа дуусах дөхсөнийг илэрхийлдэг байх.
Тэмүүлэх тэмүүлэл, сонирхол байхгүй бол өөр юу ч байгаад нэмэргүй юм шиг.

Сэтгэлд байсан зэрэглээ нүдний өмнө сарниж одоход би бодитоор дахиж бүгдийг шинээр харна.