Аялалын тэмдэглэл №6

Энэ өдөр чинь адал явдлаар дүүрэн байсан юм байна. Өдөржингөө нуурын хөвөөн дээр тунгалаг нуурын усыг харж суух үнэхээр сайхан байлаа. Ёстой л нэг цэвэр цэнгэг гэдэг чинь Хөвсгөл нуур байна лээ дээ. Нуурын эргээр ургасан модод нь бас ямар үзэсгэлэнтэй харагддаг гэж санана.  Нов ногоон, тув тунгалаг ёстой л диваажингийн газар байна лээ. Тэнд очоод зөндөө олон юм үзэж хараад энэ сайхан Монгол орноороо бахархах сэтгэл өөрийн эрхгүй төрж байна лээ. Харин нуурын усанд орно гэж бараг саналтгүй юм байна лээ. Хөлөө ёстой дүрээл авсан. Пүүүү аймар хүйтэн юм байна лээ. Ххэ жоохон удах л юм бол тэр халуун нартайд халуун хүйтэн харшаад шууд хоолой таг болохоор юм байна лээ. Би ч тэрийгээ мэдээд юу гэж тэгж далганах вэ? Ямар ч байсан  нуурын эрэг дээр сайхан байсаан. Гадныхан мань хэд дээр ирж хэд гурван үг сольж бас мэл гайхацгааж байгаал явсан. Ийм сайхан газрыг үзсэн хүмүүс чинь тэндээсээ мөд явахыг хүсдэггүй юм байгаа биз дээ. Сайхан зураг хөргөө авхуулж бас элдэв янзын юм хийсээр байгаад орой буцсан санагдаж байна. Бас л Мөрөнд байдаг нөгөө айлдаа очсон. Биднийг очиход нөгөө хэд маань УБ-руу явах гэж байсан байх аа. Нөхдүүд бас лаг шүтлэгтэй ххэ. 2 дахь өдөр замд гарахгүй гээд 12 цаг өнгөрөөгөөд 3 дахь өдөр нь гарсан шд. Бид нар ирээд бас л хоол хийлгэж идээд. Уул нь ч санаа зовоод хэрэггүй ээ. Мань хэд нь өөрсдөө нэг юм хийгээд идчий гэсэн л дээ. Гэхдээ л гэрийн эзэгтэй нь үнэнхүү хүмүүсийг залхалтгүй дайлж сурсан юм билээ. Манай ах эгч хоёр ч бас нилээд хүндтэй зочид нь болохоор тэгсэн юм байлгүй. Тэгээл эхнэр нь бид нарт хоол хийж өгөөл, нөхөр нь манайхантай хуучлаал тэр орой бас л зугаатай сууцгаасан. Ххэ манай хоносон айлын гэрийн эзэн үнэн марзан нөхөр байна лээ шүү. Бид нар замдаа явсан замаа яриад л хэцүү замтай газар ч бас байна шүү гэх маягийн аар саар юм ярьж байтал нөгөөх чинь Хөх хөтөл гэж өмнө нь чичрүүлдэг байсан давааг яриад. "Нэг талаасаа алгуурхан өгсөж байгаад орой дээрээсээ нөгөө талруугаа уруудахдаа аюулын эгц дээрээс нь зам гэж авах юмгүй байсан юм билээ. Тэгсэн дээхнэ үед нэг жолооч тэр даваагаар давчихаад 

"Хөтөл, хөтөл л гээд байсан хүүрнүүд чинь хүн алахаа дөхлөө" 

гэж уурлаж байсан гэсэн. Одоо ч техник хөгжөөд тэр эвгүй замыг нь засаад дажгүй сайхан болгочихсон байна лээ. Гэхдээ ч уул сүлжээд тэр өгсүүр талаараа бол эвгүй юм байна лээ. Мод, том том хад эдр бол тээр доор л харагдаж байгаа юм чинь. Шувуу хүртэл доогуур нисээл. Сүрхий даваа байна лээ. Ингээд нөгөө гэрийн эздүүд хот явцгаасан мань хэд унтаад гэрт нь үлдсэн. Маргааш өглөө гэрийг нь цоожлоод түлхүүрээ ээжийндээ оруулаад өгчихөөрэй гээд бас болоогүй мань хэдэд нутгийн идээ гэчихсэн Хөвсгөлийн брендээсээ өгөөд хотын зүг хөдөлцгөөсөн дөө. Бид хэд ч лаг гэртээ хүмүүс хүлээж авчихаад гаргаж өгч байгаа юм шиг хашааных нь хаалгаар гаргаж өгөөд л үлдсэн дээ. Ххэ тэр хавийн хүмүүс харсан бол үнэн инээдтэй дүр зураг байсан даа. 

Бэлтгэл

Ххэ нэг л сонин байх чинь ээ. Ганц шаал амархан хичээлийн шалгалтанд бэлдэх гэсэн чинь бүр залхуу хүрээд болдоггүй ээ. Тэр хичээлдээ нэг их санаа зовохгүй байгаа ч гэсэн өөртөө харин санаа зовоод байхын. Муу юманд ийм амархан дасчихдаг юм байх даа хүн. Ачаалал багатай хийх юм ч багатай болоод ирэхээд биеэ даагаад олигтойхон юм хийчихэж чадахгүй дандаа л дарамт шахалт, бөөн стресс дунд би заавал ингэж толгойгоо ажиллуулж шаргуу хөдөлмөрлөж амжилт гаргаж байх ёстой юм гэж үү? Тийм утгагүй байхдаа яахав дээ. Тэгвэл нөгөө сайхан жаргалтай амьдрах бодол минь яах болж байна. Гол нь юунаас ханамж авч байна гэдэг хамгийн чухал. Бас ирээдүйд хүлээгдэж байгаа ханамжаа максимумчилна гэсэн нэг санаа байдаг байх аа. Би тэгсэн чинь одоогийнхоороо л гээд зүтгээд байдаг. Алсыг харах чадвар аль эсвэл үнэн мияа байна уу? За юу ч гэсэн хийх ёстой юм аа хийж л байх ёстой биз дээ. Харин өөрийгөө дайчлах, хийнэ гэсэн юм аа санаснаараа хийдэг болоход минь нэг юм саад болоод байх шиг ээ. Дээхнэ үед би бичиж байсан санагдаж байна. Энэ гэр орныхонтойгоо холилдож хичээл ном сурна гэдэг бас нэг бодлын төвөгтэй эд юм аа гээд л. Ххэ тэр бодол минь одоо ч дахиад толгойд орж ирж байна. Мэдээж тодорхой хэмжээний давуу талууд байгаа л байх. Гэхдээ л нийтээр нь аваад үзвэл бие даагаад холхон нэг кампуст дотуур байранд \орчин нь гайгүй бол\ амьдраад хичээлдээ яваад байвал янз бүрийн юманд сатаарахгүй санаа амар ганц л зорилгоо биелүүлэх гээд үхэн хатан зүтгэх байх даа.  Гэртээ байхын сайн талыг мэдээж ойлгож байна. 

• Гэр орноо санаж бэтгэрэх юм байхгүй
• Өвчин зовлон туслаа гэхэд хайр халамжаар дүүрэн
• Мэдээж дээрээс нь санхүүгийн хувьд асар том боломж гээд сайн талууд зөндөө байна. 

Гэхдээ л гадагшаа явж сурвал: 

• Биеэ даагаад сурчихна
• Хичээл номондоо жинхэнэ анхаарлаа хандуулна
• Дээрээс нь өөр нийгэмд ороод бодож сэтгэх хүрээ ч арай тэлнэ

Харин багш нарын хувьд ёстой ямар байхыг хэлж мэдэхгүй байна. Миний хувьд бол онцын ялгаа тийм ч их байхгүй л болов уу? Над шиг хүмүүсийг анхны сэтгэгдлээрээ дүгнэдэг хүнд бол яг л эндэхтэй адилхан байна гэж найдаж байна. Харин миний ганц итгэж байгаа юм бол гадагшаа явж сурвал багш нар нь хичээлээ орохгүй муриад байна л гэж байхгүй гэж бодож байна. Ххэ. Тийм нөхдүүдийг бол ёстой яг багшлуулж харагдах байлгүй. Оюутнууд нь хэл ам хийгээд бөөн л юм болох байлгүй дээ бодвол. 

За за тэр ч яахав. Би нээрээ өдөр нь зүгээр сайхан амарч байгаад орой болохоор хичээл номоо хийж байдаг юм билүү одоо яадын байгаан. Орой болохоор л хамаг онгод орно гэдэг шиг юм болоод байхын. Шаал балай юм аа. Хамгийн үр бүтээлтэй байдаг цагаа зөв тодорхойлох хэрэгтэй гээл байдагшдээ. Гэтэл минийх бодоод байхад 10-с хойш л болж таараад байгаамдаа. Гэтэл би чинь бас унтаж амрах хэрэгтэй байдым байгааздээ. Тэгээд одоо яадым байгаан энийг үнэхээр ойлгохоо байчихаад суужийна даа.

Судалгаа аваал ай!

Хэрэглэгчийн итгэлийн индекс гэдэг судалгаа аваад өнөөдөржингөө жаал айл хэслээ. МУИС-ЭЗС-с тэр дундаа манай тэнхимээс жил бүр авдаг судалгаа юм гэнэ ээ. Тэгээд тэрэнд нь манай 3, 4-ийнхөн явдаг юм байна. Айл айл хэсээд хүмүүс ямар байгааг харах сонирхолтой л юм шиг санагдлаа. Гэрт нь ороод асуулгаа авахад тэр өрхийн талаар чамгүй их мэдээлэл олоод авчихаж байна шүү. Яг асуулгаараа ямархуу өрх гэдгийг мэдэж болж байна. Дээр нь гэрийх нь уур амьсгал, ааш зан, ёс заншлаа хэр мэддэг гээд л зөндөө олон юм ажиглагдаж байх шиг ээ. Ер нь энэ асуулга авна гэдэг чинь бас нэг бодлын сонирхолтой л ажил юм байна. Тэгээд тэрүүхэн тэндээ бас хөөрхөн хүний арга эв олох, намайг хэр зэрэг хүний сэтгэл зүйг мэдэрч байна гэдгийг шалгаад байгаа ч юм шиг. Эхлээд л хүмүүсийг жоохон панаалдаж амар сүр царай гаргаж байгаад л нээх албан ёсны байдалтай судалгааны зорилго, ач холбогдол эдр гээд л танилцуулж гарна. Уур амьсгал нааштай болоод ирэнгүүт нь ёстой хэрэгтэй мэдээллээ сайхан авчихна. Удаж байна, завгүй байна гээд гомдол тоочоод ирвэл бас худлаа үнэн тайвшруулна аа. Дээр нь урамшуулал өгнө, мөн та Монгол улсын иргэнийхээ үүргийг биелүүлж байна гэдэг ч юм уу хэд хэдэн сүртэй үг хэлэнгүүт бас овоо дотор нь уужирна аа тэд нар чинь. Ххэ тэгээд л үргэлжлүүлээд байна даа. Сүүлд нь баяр ёслолын байдалтай нөгөө урамшуулал гэсэн мөнгөө өгнө дөө. Гэхдээ хүмүүст энэ сонгууль, бэлэн мөнгө зүгээр тараах нь үнэхээр буруу ойлголт өгдөг юм шиг ээ. Мөнгө өгөхөөр хүн чинь баярладаг байтал өөдөөс дараа нь дахиад хариуд нь яах гэж байна гэж сэжиглээд ч байгаа юм шиг. Өөрийнх нь цаг хугацааг үрсэндээ төлбөр гээд өгч байгаа юм шд уул нь. Тэгж байхад цаг хугацаа нь тийм үнэгүй юм уу хаашаа еийн. Бас энэ мөнгө өгөөд байгаа нь дараа дараагийн жил хүмүүсийн судалгаанд цааргалахгүй оролцох байдлыг нэмэгдүүлж ч магадгүй. Тийм биш байсан бол дургүй бол больж л байхгүй юу гээл урамшууллынх нь мөнгийг шууд гусж л орхино шд. Ххэ. За тэгээд ер нь өнөөдөр их давгүй, олз омог ч чамлахааргүй сайхан байлаа гэж...

Өнөөдөр бас цаг агаар ч их сайхан байлаа шүү. Дээр нь бас 3лаа байсан болохоор уйдах ч явдалгүй хөгжилтэй байлаа. Гадаа цас будраад л УБ хот минь өнгөлөг л харагдаж байна лээ. За тэгээд маргааш дахиад л гараад жирийчихнэ дээ. 

Аялалын тэмдэглэл №5

За энэ өдөр чинь давгүй сайхан байсааан. Өглөө сайхан амарчихсан нөхдүүд босч бас л бөөн хоол ундаар дайлуулж цайлуулаад. Орой нь манай хэд нилээн орой унтсан болохоор өглөө сайн унтсан байх аа. Бид хэд зарим ачаагаа хоносон айлдаа үлдээгээд бусдыг нь аваад явах болов. Тэгээд л ачаа бараагаа гялс янзалчихаад дүү нартайгаа сагсны талбайруу нь гүйчихсэн дээ. Хөдөө явахад чинь хэцүү юмнуудынх нь нэг нь интернет, тв гэх мэт юм байхгүй бас дээр нь сайхан сагсны талбай байхгүй тэр л хамгийн хэцүү байсан. Ххэ мань мэтийн эрэгтэйчүүд бол тэр халуун ус, эдр бол тоохгүй юм байна лээ. Голд үсэрч ороод л ххэ. Хувцас хунараа угаана барина гэж ч нээх асуудал болоогүй. Тэгээд тэнд сагс тоглож хорхойгоо дарчихаад гарахаасаа өмнө нэг хоол идсэн байхаа тэгээд л цаашаа замдаа гарсан даа. Мөрөнгөөс цаашаа хар замаар Хатгал сум руу явдаг юм байна лээ. Даанч бид нарыг очиход яг ид тавигдаж байсан зам болохоор дундаа баахан тасархайтай юм байна лээ. Тендер зарлаад замаа өөр өөр компаниудад өгөөд зэрэг хийлгэж байсан гэж л ойлгосон. Нэг компани нь түрүүлж дуусаад нөгөө компаниуд нь болоогүй байгаа юм шиг байсан. Тэгээд бид хэд 5 орчим км яваад л сайхан хар замаасаа гарч жороогоор мөлхүүлсээр бүрий болж байхад Хөвсгөл нуурын зах дээр очсон байх аа. Нуурын эрэг дагуу жуулчид отоод гэр буудлууд бүр хар мянгаараа байдаг юм байна лээ. Хөвсгөл чинь монголын жуулчлал хамгийн сайн хөгжсөн газруудын нэг юм шиг байна лээ. Мөнгөтэй л бол тэнд бараг авч яваад байх юм байхгүй юм байна лээ. Сайхан аялаж байгаад л ирэхэд болно. Бид нар энэ удаа ч бас л тэр гэр буудалд хоносон. Гаднаа малтай сайхан л айл байна лээ. Харин тэр үхэр мал нь бүр хужиршчихсан байдаг юм билээ. Хөвсгөл гэдэг нутаг чинь хужир гээч юмаар үнэндээ маруухан газар юм байна л даа. Тэгээд л бараг нөгөө хэдэн мал нь хүн амьтны шээс хүртэл долоохдоо тулчихсан байдаг юм байна лээ. Ххэ инээдтэй шүү... Бие засаад л эргээд харангуут бараг өөдөөс уралдаж байгаа юм чинь.Бид нарын хоносон газар хүн амьтан багатай тийм газар байсын. Гэхдээ бас Монголын энэ сайхан газрыг үзэх гэж хүмүүс хорхойсдог л юм байна лээ. Гадныхан бол тэрүүгээр мөнхийн холихоостой. Үнэн ядаргаатай санагдаж байгаа юм чинь сүүлдээ. Бид нар нилээд цаашаа явж байж хүн хөл багатай нэг газар очиж хоносон юм даа. Тэр газраас нуур их гоё  харагдана шүү. Нуур луугаа түрж орсон тийм эрэг маягийн газар байсан санагдана. 

Аялалын тэмдэглэл №4

За өмнөх өдөр нь бид хэд чинь сайхан тухтай жуулчны баазад хоноод бөөн эрч хүчээр дүүрэн нөхдүүд маргааш нь хөдөлсөн дөө. Сайхан ч явсан. Энэ өдөр чинь архангай аймгаас гараад хөвсгөл аймгийн Шинэ-Идэр сумаар дайраад бүүр оройхондоо Мөрөн хотод очсон доо. Замдаа бөөн том том хүрмэн чулуутай замаар яваад л байсан яваад л байсан. Тийм замд чинь олигтойхон хурдан явчихаж ч болохгүй. Газар хороохгүй гэлдрээд л... Гэхдээ тийм ч муугүй ээ. Сайхан байгаль, уул ус гээд гоё сайхан зүйл бишгүй л үзэж явсан даа. Ингэж яваад оройдоо нөгөө зорьж очсон айлдаа очоод ёстой сайхан хоносон доо. Очоод сайхан хоол хийлгэж идээд тэгээд Төгсцогтын тоглолтыг үзсэн. Уул нь Олимпоос 3 дахь алтан медалийг авах болов уу гэж их л горьдсон юм сан. Даанч хөөрхий амьтан чадаагүй шүү. Явах замдаа өнгөрсөн газруудаараа манай хүн юу болж байна? боксчид яаж байна гээд л сураг ажиг тавиад л явсан. Ням-Очирыг хүрэл авсныг л мэдэж байсан. Тэгээд л бусдыг нь сураг төдий л сонссон доо. Харин яг Мөрөнд очоод тухтай алтын төлөөх тоглолтыг нь үзнэ гэсэн чинь хожигдоод хаядаг байгаа. Тэгээд тоглолтоо үзчихээд нөгөө айлынхаа хашаанд ч очиж бид хэд хоносон. Сувдаа эгч, Динда ах хоёр нөгөө гэрийн эзэдтэй яваад өгсөөн. Бид хэд тэр оройдоо айлд жаал олимп үзсэн дээ. Сагс, Волеболлын финал үзсийм байна. Тэгээд л тэндээ сайхан унтаж амарсан даа. Бас л тухтай байсан шүү. Тэгж нэг өдөр жаал соёлт ертөнцтэй холбогдсон доо. Гэртээ байгаа юм шиг л сайхан байсөөн тэднийд. 

Харин маргааш нь бид хэд өглөө эртхэн босоод Хөвсгөл нуурын эрэг дээр очих төлөвлөгөөтэй байсын. Тэгээл өглөөдөө гарч яваад оройдоо буцаад ирнэ гэж бодож байсан. Ямар ч байсан нэг өдөр ингээд бие ч сэтгэл ч амар сайхан хоносон доо. 

Нээрэн энэ их сургууль уу!!!?

Ер нь их сургуульд би чухам юу сурав гэж бодоод байсан чинь сурсан юм бага юм шиг надад санагдах боллоо. Хоёрын хооронд сурсан ч юм шиг сураагүй ч юм шиг үлгэн салган яагаад ийм байгаа юм бол оо? Юунаас болоод надад ийм сэтгэгдэл төрөх болов? Үүнд хариулт болох хэд хэдэн санаа байна. 

1. Угаасаа сурсан зүйл бага байна. Хэдий би хичээсэн ч сурсан зүйл хангалтгүй байна. Дээр нь шилжиж орсон минь нөлөөлж байна. 
2. Дээрх зүйл үнэн байж болох юм. Гэхдээ бас асуудалтай. Сүүлийн жилийн дүнгээ харвал би тийм ч чамлахааргүй суржээ. 90% орчим дундажтай сурсан байна. Гэтэл сурсан юм бас л хангалтгүй санагдах хэвээрээ л байна.
3. 75%-иа дүүргэчихээд байгаа хүн чинь ямар байх ёстой юм бол? Дахиад 1 жилд овоо юм сурчихаад ажилд гарахад гологдохгүй байж магадгүй л юм. 
4. Гэхдээ үнэмшил муутай л сонсогдоод байна. Нэг бол манай багш нар бүр аймар лаг болохоороо мань хэдийгээ хараад санаанд нь хүрэхгүй дандаа тийм сэтгэл дундуур өнгөөр бид нартай харьцдаг юм болов уу? \Энэ яахав байж болох л юм\
5. Аль эсвэл бүр сургалтын тогтолцоо бүхэлдээ үнэхээр авах юм алга. Энэ бол миний бас нилээд байж болох юм гэж бодож байгаа хувилбаруудын нэг. 
6. Бас дээр нь миний хичээлээс гадуурх цагийн хуваарь нөлөөлж байх магадлалтай л юм

Ингээд энэ бүхнээс хараад дүгнэж хэлвэл би гэдэг хүн үнэхээр өөрөө дахиад илүү хичээгээд дээрээс нь багш нарынхаа зааж байгааг сайн шингээж аваад бас сургууль төлөвлөгөөгөө илүү боловсронгуй болгоод би тэр үед төгсөхийн цагт ямар аймар лаг нөхөр болоод төгсөх бол гэсэн бодол толгойд орж ирлээ. Гэхдээ эдгээрээс хамгийн их санаа зовоох, надаас маш бага шалтгаалах зүйл бол энэ суралтын төлөвлөгөө. Баахан олон хичээл аймар бага кредит цагаар үзэж байгаа манайхан ер нь яаж тийм гүн мэдлэгэй болох вэ дээ. Мэргэжлийн суурь хичээлүүдийг олон цагаар өндөр кредиттэйгээр сайн үзэх шаардлагатай байгаа юм. Бүр хаанаас нь ч асуусан яв цав мэддэг байхаар хичээлээ гоё орох ёстой. Мэдээж бид нар ч мөн адил хичээх үүрэгтэй. Хаа хаанаасаа сайн ажиллаж байж чанартай бүтээгдэхүүн болсон мэргэжилтнүүд гарна шүү дээ. Манай ЭЗС-н ЭЗОТ-с заадаг олон макро микрог нэгтгэж шинэ хөтөлбөр боловсруулж заавал таарна. микро үндэс, дунд микро хоёрыг нэгтгээд 6 кр байхаар заадаг ч юм уу. Бас макро үндэс, дунд макрог ч ялгаагүй. Дээрээс нь математик, магадлал статистик, статистикийн онол гэх мэт баахан математикийн хичээлүүдийг ихдээ хоёр таслаад ороход л хангалттай шд. 1-д миний бодлоор математикийн төрлийн 6-8кр, англи хэл 6 кр, макро 6кр, микро 6-кр, ня-бо санхүү чиглэлийн хичээлүүд 4 кр байхад л хангалттай. Тэгээд өөрөө хүсвэл ганц сонгох хичээл авчихвал л болно. Сонгох хичээл нь нэг багцаас ганц хичээл авдаг байхад л болно шд. Тэгээд тэр багц нь 6-7кр байдаг байж болдоггүй юм байх даа. Тэр Оюутны Зөвлөлөөр дамжуулаад энэ мэтийн асуудлыг шийдүүлж уул нь болмоор доо. Бүтэн жил МУИС даяараа ийм арга хэмжээ авбал болохгүй зүйлгүй л санагдана. Тэнхим болгонд ч юм уу ямар нэгэн байдлаар үүрэг болгож өгөөд иймэрхүү тал дээр анхаарвал уул нь маш зөв зүйтэй ажил болох байх гэж бодож байна.

Шив шинэ

template блогтоо хийчихлээ. Эхлээд харсан чинь жаахан эвгүй юм шиг. Гэхдээ зүгээр юм шиг байна аа. За ямар ч байсан ингээд бичээд байхад урамтай л юм шиг байна. Харахад дажгүй харагдаж байна лээ. Дээр нь бас уншихад ч аятайхан юм билээ. За за гол бичих гэсэн асуудалдаа оръё доо. 

Одоо би  гэдэг хүн 4-р курс болоодохлоо. Бодоод байсан чинь ер нь өөрийгөө голохоор юм зөндөө байна аа. Өөрийгөө сайн дайчилж байж их юм сурах богинохон хугацаа надад үлдэж байгаа юм шиг санагдаж байна. Англи хэлээ сайжруулах, мэргэжлээрээ гайгүй мэдлэгтэй болох, дүнгээ сайн гаргах, хамгийн гол нь ажлын сайхан туршлагатай болох гэх мэтээр бодох юм ёстой мундахгүй л их байна. Дээрээс нь одоо энэ намрын эрдэм шинжилгээний хуралд гайгүй сэдвээр сайхан юм хийгээд оролцох юм сан. Гэтэл би яг үнэндээ яагаад байна вэ? гэвэл учраа нэг л сайн олж өгөхгүй байна. Чухам юу нь болохгүй байгаа юм бүү мэд. Сонсож мэдсэн юм багадаад байгаа юм болов уу сайн мэдэхгүй л байна. Ямар ч байсан би өөрийгөө хичээгээд зүтгэвэл чаддаг гэдгээ мэдэх болохоор сайн хичээх хэрэгтэй байна. Харин юунд гэдэг л хамгийн чухал  мөртлөө бүрхэг асуудал болоод байх шиг. Ямар ч байсан эхний ээлжинд би намрын эрдэм шинжилгээний хуралд онцгой сайхан сэдвээр сайхан ажил хийж оролцмоор байна. Тэрнээс наана бусад нь хамаа алга аа. Бас юу болоод байгаагаа сайн мэдэхгүй ингэж хоёрын хооронд яваад баймааргүй байна. Сургууль дээр байн байн очиж их юм сурч мэдэх хэрэгэтй байна шүү. Харин чухам яадаг юм билээ бүү мэд. Нэг л арга эвээ сайн олохгүй байх чинь ээ. Толгой минь шажигнан ажиллаад надад сайхан шийдэл гаргаж өгөөрэй. Хүсч байгаа юмандаа нэг л хүрэхгүй сэтгэл дундуур байна. Яагаад вэ гэвэл урьд урьд нь би сурсан газар болгондоо байнга л их бага ямар нэг хэмжээгээр амжилттай сурч байсан. Харин энэ удаа төгсөх дөхөж байхад ямар нэг шагнал, гавьяа юу ч алга. Тэгэхээр энэ л миний сэтгэлийг зовоож байна. Гол нь шагналдаа байгаа юм биш л дээ. Шагнал юуг илтгэх вэ гэвэл миний хэр зэрэг үр дүнтэй сурсныг илтгэнэ гэсэн үг. Би тэтгэлэг авах юм уу эсвэл ямар нэгэн эрдэм шинжилгээний хурлын шагнал авах ёстой. Заавал хийх ёстой зүйлийн маань нэг энэ шүү дээ. Харин яг одоо бол сайхан завтай байна. Хийх ёстой зүйлс ч их байна. Тийм болохоор би энэ цаг хугацааг зүгээр алдаж болохгүй. Алдагдсан боломжийн зардал гэдэг чинь их чухал ойлголт шүү. Хэзээ ч буцаад олдохгүй зовлонтой эд дээ. Аль болох бага байлгахыг л хичээх хэрэгтэй.