Танилцах үдэшлэг ээ гэж...

Миний манай ангийнхы бас МТС-нхны хүсэн хүлээж байсан танилцах үдэшлэг өнөөдөр буюу 10 сарын 10-нд болж өнгөрлөө. Миний бодлоор лав жоохон жижигхэн газар л болсноос биш доторх юмнууд нь бүгд дажгүй болж өнгөрлөө дөө. Манай ангийн ширээ хүүхдүүд гээд ер нь бүх юм нь үнэхээр ИЛҮҮ байлаа л даа. Тэгээд бас манай 10 жилийн найзууд бас цуглаад үнэхээр сайхан үдэшлэг боллоо. За тэгээд бас ер нь манай ангийнхыг нэгтгэж нягтруулахад туслахаар сайхан зүйл зохиолоо л доо. Ер нь тэгээд бас зохион байгуулалцсаны хувьд ер нь бол нээх нүүр ам улайгаад байхгүй л юм боллоо гэж би л хувьдаа бодоод байна шд. За за ер нь бол тэгээд бодсоноор л болох шив дээ. Сайхан байлаа гэж...

Бяцхан бизнес санаа

Их сургуульд орсон чинь бие даалт гэж нэг юм байна аа. Ер нь бол хичээл гэхээсээ илүү хүүхдүүд тэр бие даалт лабратори хичээл хоёр дээр л их цаг гаргаж тэрэнд нь л илүү тээршээж байдаг юм шиг ээ. Тэгсэн би болохоор овоо аргыг нь олчихмоор ч юм шиг. Тэгэнгүүт цаадах чинь яахав ер нь хоолныхоо мөнгийг өөрөө олох арга байгаа ч юм шиг санагдахгүй юу. Хүмүүс яахав дээ ер нь тэгээд эцэст нь өөрсдөө хохирно гэдэгийг нь мэдэж байгаа ч гэсэн өнөөгийн нөхцөлд Монголд дүн чухал хойно дарааа нь тэр хичээлийг нь зарим нь нөхөж үзээд гүйцэж болдог л байх. Тэгэхдээ л ямар ч байсан тасалж масалсан хүмүүс бол хийхэд нилээд хэцүү байдаг болохоор тэр бие даалтыг нь мөнгөөр хийгээд өгчихвөл ер нь хэн хэндээ ашигтай юм болов уу гэж бодохын. Тэгээд бас ер нь овсгоотой байж хүн амьтантай танилцаад л гайгүйханшиг байж чадвал ч олны хүчээр болох л шинжтэй. Бас дээр нь нээрээ МУИС дундаа манай МТС-н танилцах үдэшлэг ер нь хамгийн орой болох гэж байгаа юм шиг байна. Тэгээд мань хүн яахав явж байгаад тэр үдэшлэг зохион байгуулах ажлын хэсэгт нь орчихсон чинь хийх юм яахав хөөрхөн их л юм байна. Тэгээд ер нь орой болж байгаа юм чинь хүүхдүүдийн санаа бодолд тааруулаад аятайхан юм хийчих юм сан гэж бодоол байж байна даа. Нээрээ уул нь би чинь шаал өөр юм бичиж эхэлсэн чинь аймар хадуурчихсан байна шд. Хэхэ. За ингээд өнөөдөртөө ер нь ингэс гээд зогсъё доо...

Хүн гэж... бас сонин шүү.

Хичээл гэдэг юмыг чинь би ер нь их л амархан хийчихдэг байсан сан. Тэгсэн чинь Их сургуульд орсон чинь нэг л залхуу хүрээд бас дээрээс нь бүр нэг хэсэг яахаа мэдэхгүй төөрчихсөн хүн шиг жоохон маанагтах шиг ч болж үзлээ. Сонин л юм байна. Ер нь ийм байдал надад хэзээ ч тохиолдож байгаагүй байх дөө. Би бол зүгээр л нэг сайхан гар явдаг байсан байх бас багш нарын хий гэж даалгасан юм нь ч 10 жилд бол ёстой амархан сайхан байж дээ. Одоо бодооод байхад ер нь бие дааж юм хийж сурна гэдэг чинь бас нэг амаргүй ажил юм байна. Санаагаараа өөрийнхөө бодсон юмыг хэргэжүүлж бас дээр нь ажил хэрэг болгоод байна гэдэг бол бүр ч төвөгтэй асуудал юм шиг байна. Дээр нь гэр бүр ямар байхаас шалтгаалаад ажил хичээл сурлаганд нөлөөлнө гэдэг ч үнэн юм байна. Ер нь жоохон байхдаа хүн сэтгэлийн амьтаааан гэж сонсч байсан ч гэсэн нээх ач холбогдол өгдөггүй байсан чинь одоо бол ямар их үнэн зүйл болохыг нь ойлгож бүр 200% санал нийлээд байгаа гэж. Сэтгэл санаа өөдрөг гэр бүр тогтвортой санаа сэтгэл сайхан байвал ямар сайхан байдаг, хичнээн их зүйл хийж болдог гэдгийг би хангалттай сайн мэддэг гэж өөрийгөө боддог шүү. Харин тийм зүйл хангалттай байхгүй, жоохон уруу царайлсан үед яахаа би ёстой мэддэггүй юм байна. Одоо бол яах юу хийх ёстойгоо сайн эргэцүүлж бодох хэрэгтэй юм байна гэдгийг жоохон ч гэсэн ойлгож авах шив дээ.

Ойрд их муухай байна аа

Ойрд намайг ер нь хэн ч ойлгохгүй ер нь л хэцүү байна дөө. Ядаж байхад хол гэртэй болчихсон чинь сургуулиас гэр лүү ирэх гэж бараг л цаг явж байгаа болохоор хааяа оройтож ирэхээр аав ээж хоёр бүр дандаа л бараг намайг гадуур шаал дэмий явж байгаа гэж бодоод байгаа юм уу хаашайн. Юм л бол өндөр дуугаар зандраад л зүгээр ёстой яршигтай. Би ямар тоглоом эргүүлээд явж байдаг юугаа ч мэдэхгүй жоохон хүүхэд байгаа биш дээ. Тэгээд бас манай гэрт ойрд нэг л сонин байна аа. Яагаад ч юм надад нэг л хөндий муухай мэдрэмж төрөөд байх юм. Аав ялангуяа бүр уурлаад л... Ёох бүр сэтгэлээр уначихлаа. Уул нь гэр бүл гэдэг чинь ажил хичээлээсээ гараад л түүнрүүгээ яарч байдаг, сэтгэл зүрхэнд нь байнга хадаастай байдаг тийм л зүйл биз дээ. Харин яг одоо бол би ийм зүйлсийн нэгийг нь харамсалтай нь мэдэхгүй байна даа. Бас хамгийн гол нь жижигхэн газар байх чинь бас бөөн лай юм аа. Ийм газар байхаар хүмүүсийн сэтгэл санаа нь ч дагаад сонин нэг давчуу ууртай болчдымуу нэг л өөрчлөгдөөд байх шиг санагдах юм аа. Гэр очоод хичээл ном харах гэвэл бараг л ганц цаг л харж байгаам дөө. Уул нь би хоол хийгээд л дүү нарынхаа хичээлийг нь хийлгэчихдэг байсан чинь одоо бүр алийг нь ч хийж чадахгүй байгаа болохоор манай хоёр бас тэгээд байгаа юм болов уу? За за бүү мэд ямар ч гэсэн бүр уур хүрээд байхымаа. Ээж аав хоёр болохоор мөнгө л яриад байхын бид нарыг мартцым байх даа. Бүр гомдчихлоо. Тэгээл заримдаа бас бага дүү гэж нэг нөхөр хичээл номоо ч тоохгүй жоохон хайнгадуу яваад байхын. Ер нь л болохгүй юм зөндөө байна аа.